ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Μάκη Φουντούλη

Ο Χρυσοστομάκης Φουντούλης, ξεγεννήθηκε το 1946 στο σπίτι με τη βοήθεια μαμής και των τριών αδελφών του και μεγάλωσε στον Άγιο Κήρυκο και στο Καταφύγι. Τα καλοκαίρια του Δημοτικού έκανε διακοπές στο Καραβόσταμο σε μιας πρώιμης μορφής ‘’αγροτουρισμό’’ στη διάρκεια του οποίου πότιζε κήπους, εξολόθρευε σφήκες, φούσκωνε βατράχια, καθάριζε το λαμπόγυαλο με τον γυαλοπλύτη, παντρευόταν, έβοσκε ζώα και είχε ταλέντο στα χοιροσφάγια. Στο Γυμνάσιο δούλεψε ρεντρούμης, σε γρι γρι (αν και ζαλίζεται), ως μετεωρολόγος και στο σινεμά ο Παράδεισος του Μόρτου. Σπούδασε κτηνιατρική στη Θεσσαλονίκη και την φιλοσοφία του χοιροβοσκού, έτσι καταλάβαινε ο πατέρας του Ηλίας το PhD, στο Λονδίνο.
Εργάστηκε σε ξένα χέρια και μετά με δυο φίλους συνεργάστηκε. Το 2010 αποστρατεύτηκε αλλά δεν κατέθεσε και τα όπλα. Μετέφρασε στα Ελληνικά το βιβλίο ''Ο Πλανήτης μας στα όριά του'' και αφιέρωσε τις όποιες δυνάμεις του στη ''σωτηρία του Πλανήτη''. και στις οικοτεχνικές εκδόσεις ΧΡΟΝΙΚΟ που αφήνουν το μικρό αποτύπωμά τους στη νέα εποχή.

του Μάκη Φουντούλη

Ήταν Καλοκαίρι του 1967. Είχαμε μπει στον γύψο πριν από 2-3 μήνες. Εκείνο το Πάσχα ήταν βουβό. Εμείς οι φοιτητές γυρίσαμε στην Ικαρία και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε το μέγεθος της συμφοράς.

Σε μια από τις τελευταίες επιδημίες πανώλης που σάρωσαν το Αιγαίο και την Ικαρία, στις αρχές του 17ου αιώνα, η προφορική παράδοση, όπως μου την διηγήθηκε ο Πατέρας μου, Ηλίας Φουντούλης 1900 - Ϯ1999, λέει ότι: “Κάποτε κάποιοι πειρατές βγήκαν στο Δράκανο και έθαψαν "κάτι".

Στην Ικαρία το επίθετο Φουντούλης, εμφανίστηκε, στις αρχές του 1700, και απαντάται στο Καραβόσταμο, όπου υπάρχει και γειτονιά Φουντουλάτο. Από εκεί έφυγαν οι Φουντούληδες που υπάρχουν στη Χίο, στο Αϊβαλή και αλλού.

Μια ιστορία για τον Άγγελο Τσαντέ, τον Αγγελή και τον Εμμανουήλ Δρόσο, το Μανολάκι.

Στον Άγιο Κήρυκο, υπήρχαν βάρκες που πήγαιναν στο πλοίο ή που έκαναν την γραμμή Άγιος – Θέρμα, με τα κουπιά ή με το λατίνι. Από τις πρώτες ήταν το ΦΡΙΝΤΟΝ του Νικόλα Σκαλιστήρη - Νικόλαμας, του το είχε αγοράσει ο γιατρός Ιωάννης Μαλαχιάς, η ΑΓΓΕΛΙΚΗ του Νικολιού Κονταξόπουλου - Φωκιανού.

Στα παιδικά μου χρόνια, την δεκαετία του πενήντα, δεν είχαμε “ράδιο” στο σπίτι. Στον Άγιο Κήρυκο είχε ένα ράδιο Telefunken ο Δήμος Ροπαλίδης, ράφτης, πόντιος φιλόσοφος, που αγαπούσε πολύ τα παιδιά. Το ραφείο του ήταν ένα είδος γιάφκας… Εκεί αφήναμε τα πηλήκια και τα παίρναμε μόνο όταν θέλαμε να πάμε στην πλατεία.

Πάντα απορούσα και θαύμαζα τους ανθρώπους μιας κάποιας ηλικίας, που χόρευαν με το απαιτούμενο πάθος τα "τανγκό" στους γάμους, στις γιορτές στα πανηγύρια της Ικαρίας.

Πειραιάς – Ικαρία με το πλοίο. Παραμονή Χριστουγέννων – Παραμονή πρωτοχρονιάς. Ήταν Χριστουγεννόσχολα του 1965. Είχα κατέβει από την Θεσσαλονίκη, πρωτοετής κτηνιατρικής.

Η καλή είδηση της ημέρας:Σαββάτο, 11 Νοεμβρίου, στη λαϊκή της Γκράβας, στο Γαλάτσι υπήρχε ένας πάγκος με «Γλυκοπατάτες Ικαρίας».

Γεννήθηκα το 1946 και μεγάλωσα στον Άγιο Κήρυκο. Η γενιά μου, η μεταπολεμική, είναι η πιο τυχερή. Δεν έχω μνήμες από τον εμφύλιο, παρά μόνο από κάτι καλούς ανθρώπους που ζούσαν στο κάτω πάτωμα. Τότε μέναμε στον Κρατημό και οι εξόριστοι ζούσαν στο ισόγειο.

Σελίδες

ikariastore banner