Η λέξη Ουτοπία δεν απαντάται στην αρχαία ελληνική γραμματεία, είναι δημιούργημα του λόγιου και ουμανιστή της Αναγέννησης Τόμας Μωρ (1480-1553), καγκελάριου της Αγγλίας, ο οποίος συνέγραψε το 1515 μονογραφία με τίτλο "Ουτοπία" και την αφιέρωσε στον Ερασμο. Επηρεασμένος από τη διήγηση των ταξιδιών του Αμέρικο Βεσπούκι που εκδόθηκε το 1507, έχει ως ήρωά του τον Πορτογάλο Ραφαήλ Υθλόδαιο, έναν από τους 24 άνδρες που άφησε ο Βεσπούκι στο ακρωτήριο Φρίο. Αυτός υποτίθεται ότι ανακάλυψε τη νήσο Ουτοπία, κάπου μεταξύ Βραζιλίας και Ινδιών.

To βιβλίο του Étienne Cabet,που χάρις στις άοκνες προσπάθειες της Ηρώς Τσαρνά- Κόχυλα και την ηθική και υλική συμπαράσταση της εταιρίας Ικαριακών Μελετών, διαβάσαμε πρόσφατα στα Ελληνικά, είναι φυσικό ότι ερέθισε τη σκέψη του κάθε Ικαριώτη ιδιαίτερα.

Ενδιαφέρουσα ήταν η παρουσίαση του βιβλίου του Etienne Cabet «Ταξίδι στην Ικαρία» αλλά και επίκαιρη, μια που στις μέρες μας ολοένα και περισσότεροι λαοί αναζητούν τη δική τους ουτοπία.

Ουτοπία είναι η συγκεκριμένη και λεπτομερής περιγραφή μιας ιδανικής κοινωνίας ή κοινότητας ανθρώπων. Όλοι οι ουτοπιστές έψαχναν τρόπο να απαλλάξουν την κοινωνία από τα δεινά της και να επινοήσουν μια γεωγραφία της ελπίδας. Η γεωγραφική απομόνωση και ο σαφής προσδιορισμός των συνόρων τους βοηθούσε ώστε να αναπτύξουν το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο που είχαν οραματιστεί. Για το λόγο αυτό η Ουτοπία εμφανίζεται συχνά ως νησί, αποτέλεσε χαρακτηριστικό αρκετών συγγραφέων του δέκατου ένατου αιώνα.

Την προηγούμενη Τετάρτη το βράδυ παρουσιάστηκε στον Άγιο Κήρυκο το βιβλίο «Ταξίδι στην Ικαρία» του Ετιέν Καμπέ. Η μεταφράστρια Ηρώ Τσαρνά – Κόχυλα αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπισε στα δύο και πλέον χρόνια που ξόδεψε για να μπορέσει να αποδώσει ορθά τις λέξεις και τις έννοιες. Βρήκε βοήθεια σε αξιόλογους ανθρώπους που την στήριξαν και την πέρασαν από τους σκοπέλους. Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα, οπότε η ετυμολογία κάποιων λέξεων ήταν καίριας σημασίας. Πέρα από αυτό αναφέρθηκε στο ζητούμενο του ανθρώπου ως μέλος μιας κοινωνίας, να βρει την ευτυχία ζώντας αρμονικά με τους συνανθρώπους του και με το περιβάλλον.

Στη συνέχεια ο Μάκης Καβουριάρης έκανε μια ιστορική αναδρομή για τη ζωή του συγγραφέα, το κοινωνικό πλαίσιο και τις ιδέες της εποχής που τον οδήγησαν σ’ αυτό το ουτοπικό ταξίδι και στη δημιουργία των ικαριακών κοινοτήτων στη νέα γη, στην Αμερική. Προσπέρασε το ταξίδι, την αφήγηση και την περιγραφή και στάθηκε περισσότερο στο τρίτο μέρος του βιβλίου, στη θεωρία και στις αρχές της κοινότητας.