ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Ηλέκτρας Πάστη
της Ηλέκτρας Πάστη
12/12/2012 - 00:47H μαύρη γάτα
Έχω μία μαύρη γάτα στο σπίτι. Γύρω της συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Τα μάτια της είναι κιτρινωπά, μα θα ορκιζόμουν ότι καμιά φορά που την κοιτάω αλλάζουν χρώμα και γίνονται πράσινα, μπλε, μαύρα, ροζ, μωβ.. Δεν ξέρω. Μπορεί να είναι και η κούρασή μου.
21/11/2012 - 08:50Η φίλη μας, η Τίνα
Έχω μια φίλη από παλιά, την λένε Τίνα και θέλω να ξέρετε πως πολύ την αγαπώ. Καριωτάκι είναι, μην μου ανησυχείτε... ;) Την αγαπώ και την σκέφτομαι παρόλο που δεν μένουμε κοντά. Παρόλο που δεν ξέρω την καθημερινότητά της και ούτε εκείνη τη δική μου.
30/10/2012 - 02:06Καλά (καριώτικα) κρασιά!
Εγώ που λέτε, από κρασιά δεν ξέρω. Ξέρω ότι πίνω αυτά που μου αρέσουν, αυτά που είναι γευστικά και ταιριάζουν με νόστιμα τυριά, ενίοτε με απλά πατατάκια και φιστίκια και πάντα με καλή παρέα. Αν βάλεις ένα καλό κρασί δίπλα σε ένα κακό, θα σου πω ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό.
13/09/2012 - 09:22Το μοιραίο στυλό
Η γιαγιά μου έμενε στο Σεβδαλή. Για όσους δεν ξέρουν, ο Σεβδαλής είναι μια γειτονιά στον Άγιο Κήρυκο που αποτελείται από σοκάκια και τουλάχιστον τρεις σειρές σκάλες. Το σπίτι της γιαγιάς λοιπόν ήταν στο δεύτερο σοκάκι από κάτω προς τα πάνω.
30/07/2012 - 09:09Τη φωτιά τη θυμάσαι;
Θυμάμαι ήμουν στην ταβέρνα, την Κληματαριά στον Άγιο. Καθόμασταν εκεί μ’ έναν φίλο της αδερφής μου, τον Αντώνη, που πάντα με έπαιρνε μαζί του στο ψάρεμα. Έτσι κι εκείνη τη μέρα, ετοιμάζαμε τα δολώματα και τα καλάμια για να κατέβουμε στο λιμάνι.
07/06/2012 - 00:01το κολύμπι
Καλοκαίρι. Παραλία. Ζέστη. Η θάλασσα, όπως πάντα βαθιά, μα θαρρώ πως σήμερα το μπλε της είναι πιο σκούρο και πιο φοβιστικό. Η καρδιά μου χτυπάει σαν δαιμονισμένη μέσα στο μικρούτσικό μου στήθος.
11/05/2012 - 00:02ελεύθερη πτήση στη Νέα Υόρκη
Αυτό είναι το ταξίδι μου στη Νέα Υόρκη. Δεν είναι τουριστικός οδηγός και σίγουρα δεν θα δεις τη φάτσα μου μπροστά από κάποιο ψηλό κτίριο. Εδώ θα βρεις μονάχα εικόνες και σκέψεις.
26/03/2012 - 00:06Κυριακάτικο γράμμα
Στην Αθήνα μου, στο σπίτι μου, οι Κυριακές είναι παράξενα ήσυχες. Δεν είναι ότι δεν έχει φασαρία. Ίσα ίσα, έχει και αρκετή μάλιστα. Ο παλιατζής περνάει κατά τις 9 και σε ξυπνάει και αφού ο ήχος της ντουντούκας αρχίζει σιγά σιγά να χάνεται, σαν ένα καλά ενορχηστρωμένο έργο, αρχίζεις να ακούς από μακριά το ακορντεόν που θα παίξει όπως και κάθε φορά, το «σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία», το «άσ’τα τα μαλλάκια σου» και «τα κύματα του Δούναβη».
14/03/2012 - 00:33Ικαριά εδώ και κει
Πριν από ελάχιστα χρόνια (όταν ήμουν 17-18 ετών) εργαζόμουν σε ένα κατάστημα με ρούχα στην οδό Αθηνάς. Ήταν από αυτά τα μαγαζιά που είναι χαμηλά στην Αθηνάς, κοντά στο Μοναστηράκι, ως εκ τούτου περνούσε από το κατάστημα όλων των λογιών ο κόσμος.
14/02/2012 - 01:02Πώς να χτίσεις ένα σπίτι
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι. Το κοριτσάκι αυτό, όταν καμιά φορά τύχαινε να αρρωστήσει, έβλεπε κάτι όνειρα κακά, που τα λέμε εφιάλτες. Έβλεπε που λέτε, πως έχτιζε ένα σπίτι.
