Εν μέσω εργασίας -άσχετης βέβαια με το επαγγελματικό μου αντικείμενο, ας όψεται η "οικονομική κρίση"- ξεκλέβω λίγο χρόνο για να κάνω αυτό που τόσους μήνες δεν  είχα την έμπνευση να κάνω: να γράψω. Γιατί; Μισή ντουζίνα εξηγήσεις και δυο ντουζίνες δικαιολογίες βρίσκονται στο μυαλό μου γι' αυτό...Δεν  πρόκειται όμως να τις πληκτρολογήσω. Ήρθε στη ζωή μου άλλο ένα νησί να με βοηθήσει "να βγω για  άλλη μια φορά από το βούρκο μου" όπως τόσο  πολύ αρέσκομαι να λέω...

Την Αμοργό και όχι την Ικαρία -ας με συγχωρέσουν οι φανατικοί- διάλεξα για να  περάσω το φετινό καλοκαίρι μου δουλεύοντας. Άλλος ένας ξεχωριστός και, ας μου  επιτραπεί να χρησιμοποιήσω αυτόν τον τετριμμένο πλέον όρο, μαγικός τόπος...

Τριχασμένη: Αθήνα-η πόλη μου, Ικαρία-η αγάπη μου, Αμοργός-η ερωμένη μου...; Και  τότε, τι είναι τα δύο πανέμορφα χωριά στην Καβάλα και τη Ναύπακτο όπου γεννήθηκαν  και μεγάλωσαν οι γονείς μου; Αχ, η καρδιά έχει τόση αγάπη να δώσει, τέτοια όρεξη  να παραδοθεί στη σαγήνη...Κι οι τόποι έχουν τόση γοητεία, τέτοια ακατανίκητη μαγνητική δύναμη...

Πόσους άγνωστους τόπους μπορεί άραγε να ερωτευτεί ένας ταξιδευτής; Πόση λατρεία μπορεί να νιώσει ο ίδιος άνθρωπος για δεκάδες διαφορετικά μέρη; Πόσες μελωδίες, μυρωδιές, εικόνες και αγγίγματα μπορούν να παραμείνουν αναλοίωτα στη μνήμη του  ταξιδευτή για να επιστρέψουν ξανά και ξανά, φέρνοντας τον τόπο ακριβώς μπροστά  του, ίδιο κι απαράλλαχτο, πανέμορφο και ερωτεύσιμο από την αρχή...; Το καλοκαίρι ξαναπλάθει τα σώματα, τα χρώματα, τις μνήμες, τους τόπους...

Πάει, πέταξα πάλι σαν τον Ίκαρο και πάλι μαγεμένη πάω καρφί για τον Ήλιο...

Do LoVe

Αλεξία Παλαιστή
alexpalester@yahoo.gr