Από την εκπομπή: Ελλήνων Δρώμενα της ΕΤ3. Η εκπομπή ξεκινά με την φράση… «Έλα να βλέπω σκόνη» και πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ της κρατικής τηλεόρασης για τον Καριώτικο χορό, τα μυστικά του και τον τόπο που τον γέννησε.

28/03/2012 - 00:59η φωνή

Έπλενε κάτι καρέκλες στην πίσω τουαλέτα. Στο Αμάλου. 15αύγουστος. Όλοι θα ήταν στο πανηγύρι στη Λαγκάδα. Δεν μπορούσε να πάει. Δεν θα τον έβλεπε κανείς. Είχε πάψει από καιρό να είναι ορατός γιατί δεν τον έβλεπε εκείνη. Φυσικά η ίδια δεν το ήξερε. Είχε ακούσει ότι τα τελευταία χρόνια τον ‘λέγαν η «φωνή» αλλά έμενε στην Αθήνα και δεν ήξερε ότι δεν ήταν απλώς το νέο του παρατσούκλι.

20/12/2011 - 03:27καριώτικος

Δεν μπορώ να σου εξηγήσω. Για την ακρίβεια, δεν μπορείς να καταλάβεις. Όχι εάν δεν το έχεις ζήσει. Όμως θα στο πω. Παρόλο που είναι άκαιρο, χριστούγεννα πλησιάζουν, και παρόλο που έχει γίνει λίγο της μόδας τα τελευταία χρόνια. Σου γράφω για τον καριώτικο.

Οι παραδοσιακοί χοροί αποτελούν ένα από τα πιο ζωντανά και άμεσα αναγνωρίσιμα κομμάτια της πολιτιστικής ταυτότητας ενός λαού, όχι μόνο γιατί εκφράζουν με τρόπο δραματοποιημένο τη συλλογική ύπαρξη, αποκαλύπτοντας την ποιότητα των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των ανθρώπων.

Να σου πω κάτι; Ήταν Μεσημέρι. Ήταν Μεσημέρια. Πριν πολλά χρόνια. Μες το λίλιρο να ζάλεις, μες τα χωράφια, τρέχοντας με το αναψοκοκκινισμένο από την αλμύρα και τον ήλιο πρόσωπο, να βιάζεσαι να βρεθείς στην αυλή του παππού, εκεί πάνω απ' τη θάλασσα. Στην αυλή σαν σε κατάστρωμα που ήταν. Ναι! Αν πήγαινες στην άκρη νόμιζες ότι θα πέσεις μέσα. Μες το μπλε!

Συνέβη πριν κάμποσα χρόνια, αρχές Αυγούστου ήταν που ταξιδεύαμε προς το νησί για διακοπές… κινητά δεν υπήρχαν τότε, οπότε αρχίσαμε να το μαθαίνουμε από στόμα σε στόμα μόλις πατήσαμε το πόδι μας στον Άγιο… Ο Θανάσης είχε χαθεί στη θάλασσα..

01/11/2011 - 00:01Αθέρως

17 χρονών, τι είχαν ζήσει να μου πεις; Αμούστακοι έρωτες, μονάχα το κορμί ό,τι θέλει. Σε λίγες ημέρες είχε γενέθλια και εκείνος θα ‘φευγε . Την ημέρα των Γενεθλίων της βρήκε! Του έταξε βόλτα. Θα έπαιρνε κρυφά το αγροτικό του πατέρα της και θα τον πήγαινε στον Αθέρα. Ήξερε να οδηγά. Πάντα όμως με τον μπαμπά και μόνο στο νησί. Στην Αθήνα δε θ’ άντεχε.

Για σβήσετε τα φώτα, να δούμε, μας βλέπουνε στους Φούρνους; Για να δούμε... Σβήστε τα όλα, ναι, ναι και εκείνα… όλα, όλα, ΟΛΑ… Ε, και για ελάτε σιγά σιγά στην πίστα που έχει κάτι να δείτε… Κάτι θα γίνει παιδιά μου στη πίστα… Ελάτε, ελάτε.

Βάζεις το cd να παίξει. Αιφνιδιασμός νούμερο 1. Σε «υποδέχεται» η ζεστή φωνή του Γεράσιμου Ανδρεάτου με την «αμπελοκουτσούρα»!

Πριν από κάμποσο καιρό, είχαμε αναρωτηθεί (σύντομα θα δημοσιεύσουμε και εδώ τα αποτελέσματα): Αν ο Καριώτικος ήταν χρώμα, τι χρώμα θα ήταν; Έλα ντε! Μα τι είναι ο καριώτικος ως χορός, για να σου πω τι θα ήταν και ως χρώμα; Καμιά 15ετία πίσω, σπούδαζα βιολί στο Ωδείο του Αριστείδη Μόσχου (ζούσε ακόμα ο μεγάλος Δάσκαλος). Έδωσα λοιπόν στον καθηγητή μου μια κασέτα όπου παίζει τον καριώτικο ο Τσεπέρκας.

Σελίδες

ikariastore banner

ikariaki-agora.gr