Ήθελα τόσο να σου γράψω ένα κείμενο για το νησί∙ για τους ανθρώπους του, τα ηλιοσκαμένα πρόσωπα και τις δροσερές, χορευταράδικες καρδιές∙ για το τραχύ τοπίο του∙ για τη δύναμή του.

18/07/2010 - 09:50περιμένοντας

Ο Γιώργος Τσιμπίδης περιμένει και ... δημιουργεί:

Κοιτώ το ημερολόγιό μου συνέχεια -ξανά και ξανά- και μετρώ τις μέρες που απομένουν μέχρι να αποδράσω για το νησί. Κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι ότι τελικά ο Αύγουστος είναι ο μήνας με τις «μεγάλες μνήμες»! Έχουν αποτυπωθεί και απομνημονευτεί τόσα συναισθήματα, που καλύπτουν το φάσμα όλων των αισθήσεων –τα χρώματα και αρώματα του καλοκαιριού!

Ηλιοβασίλεμα θα' ναι. Σούρουπο. Στην «ταράτσα» του Καλάμου. Στο πανηγύρι "του Χριστού"! Με τον πράμνιο ίσα να κοχλάζει τη φαιά μου καθώς νωχελικά κρεμιέσαι πάνω μου προσμένοντας από το -άρτι αφηχθέν στο νησί- σώμα μου, που βαθιανασαίνει σαν ψάρι που το ρίξαν πάλι μέσα στο νερό, να σε οδηγήσει στα 4/4 του άσματος κι έτσι να πορευτούμε … ολόκληροι!

03/07/2010 - 19:57Ο θησαυρός μου

Το προηγούμενο βράδυ δεν μπορούσες να κοιμηθείς. Είχες αγωνιά. Υπερένταση μάλλον. Η μαμά σου σε έβαζε για ύπνο, αλλά εσύ δεν έλεγες να κλείσεις τα μάτια. Μετρούσες τις ώρες. Ε; Το πρωί έπρεπε να είμαστε όλοι όρθιοι στις 6.

Αδυνατώ να σκεφτώ ο,τιδήποτε. Οι κινήσεις μου γίνονται όλο και πιο αργές. Τι να γράψω, τι να γράψω…;

13/03/2010 - 21:14έφυγα...


δουλεύεις. ο χρόνος τρέχει. τρέχεις μαζί του. όλοι στο ίδιο λάθος. αν όλα γίνουν πιο γρήγορα, θα προλάβεις. συμβαίνει το αντίθετο. όσο πιο γρήγορα τρέχεις τόσο πιο λίγο χρόνο έχεις. είσαι στο γραφείο. ένταση , κούραση, αναμονή. η τελευταία εβδομάδα πριν την άδεια δεν περνάει, γίνεται αφόρητη. η Αθήνα σου μοιάζει αφόρητη, οι άνθρωποι αφόρητοι. έλα... δεν φταίνε οι άνθρωποι. εσύ είσαι αφόρητος. εσύ δεν ταιριάζεις.  θέλεις να φύγεις …

μετράς τις μέρες ε; πάντα το κάνεις αυτό; και εγώ…

10/03/2010 - 22:1822 και σήμερα


.κι ένας Μάρτης ολόκληρος να σου βγάλει την πίστη. Η ώρα που παίρνεις την απόφαση να φύγεις για «εκεί»  είναι η ώρα που αρχίζει να μη σε χωράει ο τόπος. Και η ώρα που σε πνίγουν οι υποχρεώσεις. Όχι ότι σε έμπλεξε κανένας δηλαδή. Μόνος σου τα κατάφερες και τώρα δεν έχεις ποιον να βρίσεις! Έβαλες τα χεράκια σου κι έβγαλες τα ματάκια σου. Και να σου που έφτασε η ώρα να αποδείξεις αν είσαι ήρωας.. και ΑΥΤΗ, ακριβώς, είναι  η ώρα που κλατάρεις.

Σελίδες

ikariastore banner