Μεγάλη Παρασκευή. Αν δεν υπάρχει θεός γενικότερα, υπάρχει μόνο εκείνη τη μέρα. Εκείνη τη μέρα καπνίζει και βγάζει την ανάσα του γεμάτη σύννεφα και μυρωδιές λιβανιού και βιολέτας. Εκείνη τη μέρα σκύβει και σε παίρνει αγκαλιά πηχτή και πνιχτή.

Ήταν Μεγάλη Πέμπτη. Τραπέζια, καναπέδες, πάγκοι, κάθε επίπεδη επιφάνεια του σπιτιού, ακόμα και τα κρεβάτια, ήταν σκεπασμένα με κουβέρτες. Από κάτω η ζύμη των τσουρεκιών που μοσχοβολούσε μαχλέπι και μαστίχα φούσκωνε για να πάρει τη θέση της στο φούρνο.

Η τελευταία Κυριακή των Αποκρεών έφερε χρώμα αλλά και πολύ κόσμο στην πλατεία του Ευδήλου, για το καθιερωμένο πλέον, καρναβάλι (δείτε εδώ). Οι εκδηλώσεις όμως δεν τελείωσαν εκεί. Το βράδυ συνεχίστηκαν στον Άγιο Κήρυκο με μουσική εισαγωγή. Η Φιλαρμονική άρχισε να μας ζεσταίνει στην αίθουσα του Παλαιού Δημαρχείου με διασκευές γνωστών τραγουδιών.

Ο Σύλλογος Αξιοποιήσεως Περιοχής Χρυσοστόμου, εύχεται ολόψυχα στα μέλη του, στους συντοπίτες μας, και σε όλη την Ικαρία, Καλή Χρονιά με υγεία και ευόδωση των προσωπικών μας στόχων!

Ποτέ δεν συμπαθούσα τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Βυθιζόμουν και εγώ σ αυτήν τη μουντάδα και την κατάθλιψη, όπως και πολλοί άλλοι.

Δεν ξέρω πώς τους συνέμπε των δικών μου εκείνη τη χρονιά - το ’78 ήτανε - να πάμε κάτω να κάνουμε Πάσχα. Σπίτι δεν είχαμε, οπότε μείναμε μετά από κάποιες μυστηριώδεις συνεννοήσεις στο σπίτι ενός ξαδέλφου εξ’ αγχιστείας, μετανάστη, που ερχόταν οικογενειακώς μόνο για καλοκαίρι.

Ο παππούς μου μεγάλωσε το γιαλό, εκεί έμεναν οι γονείς του, πήρε για προίκα του το σπίτι για να μπορέσει να παντρευτεί και να βάλει μέσα τη νύφη. Η νύφη ήταν Φούσκαινα και το σπίτι της πάνω από τους Δρύδες, μα όπως και να το δεις κι ο Φουσκάτος κάτω από τον αμαξωτό βρίσκεται.. Κατέβηκε με τη βαλίτσα της από τους Αγ. Ανάργυρους κι ήρθε ακόμα λίγο πιο κάτω..

Ο καθρέφτης είναι ένα πολύ καλό μέσο από πολύ παλιά για να ερχόμαστε σε επαφή με την ομορφάδα μας. Βοηθάει πολύ να μην βγαίνουμε από το σπίτι μας σαν τους μουρλούς… αναμαλλιασμένοι, ντυμένοι όπως να ‘ναι και μακιγιαρισμένοι όπως να ‘ναι, [ασχέτως αν κάποιοι δεν τον συμβουλεύονται αρκετά (άσχετο και αυτό)].

“Γειά σας! Σας στέλνω από το μακρινό Σαν Φρανσίσκο! Είμαι η δασκάλα μιας τάξης μαθητών με Ελληνικές ρίζες που έρχονται στο Ελληνικό σχολείο δύο φορές την εβδομάδα για να μάθουν την Ελληνική γλώσσα και τις παραδόσεις….
…Φέτος ονομάσαμε την τάξη μας Ικαρία!”

Η χθεσινή πρόγνωση του καιρού για πολύ δυνατό νοτιά είχε προκαλέσει ανησυχία επειδή θα ήταν απαγορευτικός για τον αγιασμό των υδάτων. Τελικά ο καιρός ήταν λίγο «στριμμένος» προς τη δύση και δε δημιούργησε πρόβλημα.

Σελίδες

ikariastore banner