Η προέλευσή του από το αρχαίο ρήμα «έραμαι» που σημαίνει «αγαπώ», «επιθυμώ πολύ», ποθώ. Αυτό πάλι ίσως συγγενεύει με το αρχαίο ινδικό “ramate”, που σημαίνει ότι κάποιος «ησυχάζει», «βρίσκει ευχαρίστηση».

Η Μαρίκα και ο Βασίλης ήταν ένα αγαπημένο ζευγάρι που πάλευε ολημερίς, όπως όλοι άλλωστε, να τα φέρουν βόλτα. Τα κατάφερναν εξίσου καλά με τους άλλους με μοναδική διαφορά πως ήταν λίγο σφιχτοί. Δεν θα έδιναν του αγγέλου τους νερό, όπως λέμε.

Την Κούλα την γνώριζα πολλά χρόνια, από το σχολείο στην Αθήνα. Επρόκειτο, όμως για μια απλή γνωριμία, δεν κάναμε ποτέ παρέα, ούτε ήξερε πως κρατάω από την Ικαρία.

Σσσσσςςςς! Κάντε λίγη ησυχία, έχω βάλει τα παιδιά για ύπνο. Δυσκολοκοίμητα, πανάθεμα τα. Μα σαν αγγέλους μοιάζουνε σαν κοιμηθούν.

Το κουρδιστό πικάπ ήταν δώρο του θείου Σταύρου από την Αμερική. Όταν της το είχε στείλει, μαζί με σεντόνια king size (πού να βρείς king size κρεββάτι στην Ικαρία, διπλωμένα τα έστρωνε), ένα σετ μαχαιροπίρουνα και δύο φουστάνια που της έπεφταν μικρά και την έκοβαν στις μασχάλες, -όλα δώρα για το γάμο της-, το κοίταζε εκστασιασμένη.

Τα χρόνια της κατοχής ήταν δύσκολα στο νησί, όπως σε κάθε άλλος μέρος της Ελλάδας. Στην Αθήνα, βέβαια, όλα ήταν ακόμα δυσκολότερα. Πείνα, εξαθλίωση και όλοι οι κατακτητές βαθμοφόροι με τα επιτελεία τους πάνω από το κεφάλι σου σε κάθε γωνιά στην πρωτεύουσα.

Ο γάμος έγινε στους Αγίους Αναργύρους στο Καραβόσταμο, ένα καλοκαίρι περίπου 70 χρόνια πριν το γάμο της δεύτερης Ευτυχίας -το δικό μου δηλαδή! - στο ίδιο μέρος. Η γιαγιά δεν φοράει νυφικό, δεν έχουν γαμήλιες φωτογραφίες και στο γάμο τους δεν πήραν παρά μόνο δύο δώρα που η γιαγιά κρατούσε χρόνια για ενθύμιο. Μεταπολεμική Ελλάδα, θα μου πεις, δύσκολες εποχές.

Το 2004 με βρήκε για τρίτη χρονιά στα 23 μου στην Ικαρία. Ακόμη θυμάμαι να αναζητώ κατάλυμα για 6 δια τηλεφώνου, μέσα από τον αλησμόνητο ετήσιο κατάλογο ΔΙΑΚΟΠΕΣ ενώ ακόμα προσπαθώ να διαγράψω από την μνήμη μου το 18ωρο ταξίδι με τις σκυλοπνίχτρες και την πρώτη φορά που έκλεισα δωμάτιο στα Θέρμα.

Γνωριστήκαμε εντελώς τυχαία σε μια συναυλία του Β.Κορακάκη στο Ρέμα των Θερμών το 2002 κάποια μέρα τ’ Αυγούστου, μέσω κοινών παρεών. Η σκούφια μας κρατάει από το ίδιο χωρίο και ψάχνοντας το λίγο καλύτερα, ανακαλύψαμε ότι είμαστε και τεταρτοπέμπτα ξαδέρφια. Εγώ είχα αποφασίσει να μείνω μόνιμα στην Ικαριά λόγω εργασίας.

Σκέφτεσαι να παντρευτείς στην Ικαρία; Έλα, παραδέξου το, αν είσαι από κει ή αν πηγαίνεις χρόνια, σίγουρα έχεις ένα αγαπημένο ξωκλήσι ή μια εικόνα στο μυαλό σου για μια τελετή στην παραλία, για το δικό σου «πανηγύρι», όπως το έλεγα κα εγώ, μικρό η μεγάλο· για τα έθιμα και το τι γίνεται σε έναν Καριώτικο γάμο.

Σελίδες