ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Birgit Urban

Η Μπίργκιτ Ούρμπαν είναι Γερμανικής καταγωγής. Έχει διαλέξει να εργάζεται στις Βρυξέλλες, στο Βέλγιο και να ζει στον Άγιο Κήρυκο, στην Ικαρία. Έχει ανεξάντλητη περιέργεια για τους ανθρώπους και τις ιστορίες τους, μεγάλη αγάπη για την ησυχία των βουνών και των κρυφών παραλιών της Ικαρίας και απολαμβάνει τις αυθόρμητες και μακροσκελείς συζητήσεις με φίλους, πίνοντας καφεδάκι. Μ’αυτά η Ικαρία την καλούσε για χρόνια και τελικά η Μπίργκιτ είναι έτοιμη να την ακούσει και να την ακολουθήσει. Για να την γνωρίσει σε βάθος, την φωτογραφίζει κατά τη διάρκεια των περιπάτων της. Κάπου-κάπου απολαμβάνει μια μηλόπιτα ή μια πάστα Black Forest. Η μεγαλύτερη πρόκληση γι’ αυτήν είναι να ακολουθεί το ρυθμό και να περιμένει…αλλά έχει διαλέξει την Ικαρία για Οδηγό της.

της Birgit Urban

Υπάρχουν μερικές στιγμές στη ζωή, που θέλουμε να χαθούμε από το πρόσωπο της γης. Όταν δεν μας έχει απομείνει σταγόνα ενέργειας, όταν το κεφάλι μας είναι άδειο, όταν τα κόκκαλά μας βαραίνουν και ακινητοποιούνται.

Καλοκαίρι και πάλι όλοι με ρωτούν: «Πού πας; Ικαρία πάλι;» Ξέρουν την απάντηση: «Ναι, φυσικά!» Δεν έχω κάτι άλλο να πω, άλλωστε. Ίσως να μου αποσπάσουν ένα επιπλέον χαμόγελο, αλλά σίγουρα δεν έχω να προσφέρω περισσότερες εξηγήσεις, ούτε καν κ τυπική πρόσκληση να με συνοδεύσουν.

Πριν από λίγο καιρό έκανα μια λίστα με τις προτεραιότητές μου. Δηλαδή, πράγματα που ήθελα να κάνω στο άμεσο χρονικό διάστημα. Σε αυτή τη λίστα υπήρχαν οι φράσεις «sky-diving» και «μάζεμα ελιών στην Ικαρία».

Θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικοποιημένο πρόσωπο. Περιβαλλοντικά θέματα, εκπαίδευση, η βιώσιμη ανάπτυξη της κοινωνίας και της οικονομίας έχουν προτεραιότητα στην καθημερινότητά μου.

Υπάρχει ένα σημείο εκεί πέρα στα βουνά, απ' όπου έχω αυτή την υπέροχη θέα προς τη θάλασσα, τη Σάμο και στις καλές μέρες ακόμη και πιό πέρα στις Τουρκικές ακτές. Το να κάθεται κανείς εκεί είναι ο απόλυτος διαλογισμός.

Ο Αύγουστος έφτασε στο τέλος του. Ο αέρας γίνεται όλο και πιο δυνατός, φυσώντας φύλλα, σκόνη, χαρτοπετσέτες κι άδεια πλαστικά ποτήρια πάνω από την πλατεία. Οι άνθρωποι που εργάζονται στα καφενεία είναι πια κουρασμένοι, οι χαιρετισμοί και οι καλημέρες τους δεν είναι τόσο ζωηρά όσο εβδομάδες πριν. Επιβραδύνεται η ζωή στις παραλίες και στους δρόμους.

Επέστρεψα!! Είμαι πάλι εδώ. Ήρθα χθες το βράδυ με το πλοίο και το καλωσόρισμά σου δεν ήταν πολύ ευχάριστο. Με υποδέχτηκες με δυνατή βροχή και ισχυρό άνεμο. Πήρα το μήνυμα: είσαι θυμωμένη μαζί μου γιατί δεν ήρθα νωρίτερα, μετά από το περασμένο καλοκαίρι, αναβάλλοντας την επιστροφή μου με διάφορες δικαιολογίες.

Αν προέρχεστε, όπως εγώ, από ένα αστικό περιβάλλον και προσπαθείτε να ζήσετε στην Ικαρία, μπορεί να αισθανθείτε σαν να προσπαθείτε να συγχωνεύσετε δύο διαφορετικούς γαλαξίες.

Νομίζω ότι μία από τις αρνητικές πλευρές γι’ αυτούς που δεν κατοικούν μόνιμα στην Ικαρία είναι το γεγονός πως όταν έρχονται πρέπει να μάθουν τα νέα με χρονοκαθυστέρηση. Και καθώς οι άνθρωποι προσπαθούν να συνοψίσουν, τι συνέβη ενώ ήσουν μακριά, μερικά νέα μπορεί να ξεχαστούν.

Τελικά, τα κατάφερα! Συμμετείχα στον τρύγο στην Ικαρία. Ονειρευόμουν αυτή τη στιγμή για πολύ καιρό, αλλά μέχρι στιγμής δεν το είχα καταφέρει, γιατί έφευγα πάντα από το νησί πριν από την έναρξη της συγκομιδής. Αλλά φέτος το είχα σχεδιάσει λεπτομερώς. Ήρθα αργότερα για να έχω την ευκαιρία να παραμείνω περισσότερο μέσα στον Σεπτέμβριο και όταν έφτασα ενημέρωσα τους πάντες, ότι τα χέρια μου προσφέρονται να εργαστούν εθελοντικά στον τρύγο.

Σελίδες

ikariastore banner