ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Μαρίας Μπαρέλη-Γαγλία

Η Μαρία Μπαρέλη-Γαγλία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα χιλιάδες χρόνια μετά την Ύστερη Νεολιθική Εποχή, την εποχή που ανακαλύφθηκε η γραφή. Όπως και το υπόλοιπο 93% του πληθυσμού της Ικαρίας, είναι πεπεισμένη ότι είναι από «μεγάλο σόι». Σπούδασε οικονομικά και κοινωνική ανθρωπολογία μέχρι να αποφασίσει τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, και μάλλον θα χρειαστεί να σπουδάσει κι άλλο μέχρι να καταλήξει. Συνεχίζει τις σπουδές της στην Ικαρία όπου προσπαθεί να μαθαίνει από τους ανθρώπους γύρω της και όσο μαθαίνει τόσο καταλαβαίνει πόσα λίγα ξέρει. Τον περισσότερο της χρόνο τον περνά παρέα με ανθρωπολόγους, ιστορικούς και κοινωνιολόγους στοιβαγμένους στο γραφείο της μαζί με γενιές Καριωτών που ζουν στα παλιά έγγραφα, ανακατεμένους με σημειώσεις και σημειωματάκια.

της Μαρίας Μπαρέλη-Γαγλία

Πρόσφατα διαβάσαμε την είδηση για την εισήγηση που πρόκειται να γίνει στο Περιφερειακό Συμβούλιο για την ένταξη στο ΕΣΠΑ 2014-2020 του κόστους σύνταξης της μελέτης και κατασκευής του Ερευνητικού Ινστιτούτου για την Μακροζωία στην Ικαρία, και ότι ένα τέτοιο έργο θα συμβάλλει «στην πρόληψη των ασθενειών, την καλυτέρευση της ποιότητας και την επιμήκυνση της ζωής».

Στην Ελλάδα των Μνημονιών, το να είναι κανείς “μνημονιακός” ακούγεται σαν ανάθεμα ή ρετσινιά που κανείς δεν θέλει στην πλάτη του, ιδίως μάλιστα όταν ετοιμάζεται να αγωνιστεί στον πολιτικό στίβο των επερχόμενων εκλογών.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, οι Η.Π.Α. πέρασαν ένα νόμο που περιόριζε, αν δεν απαγόρευε τελείως, την μετανάστευση από τις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Ο λόγος τους ήταν απλός και αντηχεί έως τις μέρες μας: άνθρωποι από αυτές τις χώρες, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ελλάδα, θεωρούνταν κατώτεροι και χαμηλής διανοητικής ικανότητας.

Μια βολά* κι έναν καιρό (μπας και σας πείσω ότι είναι φανταστική η ιστορία, παραμυθάκι σα να λέμε), κάπου μέσα στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, η Νικαριά, όπως και τ’ άλλα νησιά του Αιγαίου και η υπόλοιπη Ψωροκώσταινα, βρισκόταν σε πειρατικό κλοιό.

Περισσότερο από συχνά αντλούμε σημασίες και νοήματα από τους λόγους που αρθρώνονται για το αγαπημένο μας νησί- σημασίες και νοήματα που έχουμε ανάγκη για να μη ‘θαλασσώσουμε’ στη ξενιτιά, για ν’ αντέξουμε τη βαρβαρότητα της εποχής μας.

Αγαπητέ Παναή, Πέρασαν ήδη 100 χρόνια από την Ικαριακή Επανάσταση και τη συνένωση με τη ‘μητέρα’ Ελλάδα και τόσα έχουν αλλάξει όσα έχουν μείνει και ίδια. Αρκετά από αυτά που ονειρευόσουν για τον τόπο μας έγιναν. Σχεδόν όλα τα χωριά της Ικαρίας έχουν ηλεκτροδοτηθεί • η «εθνική οδός Ικαρίας» έγινε, και πλέον έχουμε όλων των λογιών τους δρόμους –από ασφαλτόδρομους των 8 μέτρων, μέχρι στενούς, κακοκτράχυλους χωματόδρομους

Τα τοπικά συστήματα ανταλλαγών ή δίκτυα κοινωνικών ανταλλαγών όπως εναλλακτικά αναφέρονται, είναι ο τρόπος που (ξανα-)«ανακάλυψαν»* πολλές κοινωνίες, προκειμένου να επιβιώσουν μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και να ανακουφιστούν από τα οδυνηρά οικονομικά μέτρα, τη φτώχεια, την ανεργία και τη μιζέρια.

Κοινά είναι ο ήλιος, ο αέρας, ο άνεμος, η θάλασσα, οι ακτές, τα βουνά, τα τρεχούμενα νερά και τα ιαματικά νερά, οι σπόροι, ο ορυκτός πλούτος, τα δάση... Η ιδέα των κοινών είναι τόσο παλιά όσο είναι και ο άνθρωπος και απ’ αυτά εξαρτάται η ίδια η ζωή. Αυτά καλούνται οικολογικά ή φυσικά κοινά και δεν ανήκουν σε κάνεναν.

Οι τελευταίες εξελιξεις στη κτηνοτροφία φέρνουν τους κτηνοτρόφους αντιμέτωπους με το ενδεχόμενο της οικονομικής και κοινωνικής τους σύνθλιψης. Μαζί τους και η ίδια η Καριώτικη κοινωνία και ο πολιτισμός της έρχονται αντιμέτωπες με το ενδεχόμενο της δομικής τους αποδιάρθρωσης.

Το ξεφάντωμα που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες, σε σπίτια ως παρέα μουτσουνιάριδων, σε χοροεσπερίδες συλλόγων, στη πλατεία του Αγίου, στους εκστατικούς ρυθμούς της πρωτοβουλίας της νεολαίας του Αγίου Κηρύκου- πρωτόγνωρης και μαζί πανάρχαιας-, ακολουθεί η Καθαρά Δευτέρα, με τους αετούς και τα σαρακοστιανά στους γιαλούς, σε σπίτια συγγενών, φίλων ή και σε ταβέρνες.

ikariastore banner

ikariaki-agora.gr