Τις προάλλες έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Γιάννη Μόραλη, ο οποίος σε προχωρημένη ηλικία και με αφορμή την ακρόαση των «Κατά Ματθαίον» του Μπαχ έλεγε: «Καμιά φορά ευχαριστείς τον θεό που γεννήθηκες για να γεύεσαι τέτοια πράγματα».

Την προηγούμενη μέρα είχα κάνει, με διαφορετική αφορμή, σχεδόν την ίδια σκέψη. Από τον ηλικιακό της αντίποδα όμως. Του νέου δηλαδή που θέλει μπροστά του μια γεμάτη ζωή για να απολαύσει όσα επιθυμεί. Μάλιστα, κουβεντιάζοντας με μια φίλη που μου έλεγε πως τα χρόνια περνούν, της απάντησα με, σαρκαστική βεβαίως, διάθεση ότι αποκλείεται να πάθω κάτι σε αυτή την ηλικία ή και λίγο αργότερα. Ο λόγος; Μα φυσικά οι στίβες των αδιάβαστων βιβλίων που εκκρεμεί να διαβαστούν και με κοιτούν – κάποια με καημό, άλλα με λύπηση- το βράδυ, όταν ξαπλώνω και τα βλέπω ολοένα να πληθαίνουν, εκεί, δίπλα μου, επίτηδες βαλμένα, ειρωνική υπόμνηση των «θέλω» μου. Και η φίλη γελούσε. 

Δυο μέρες μετά, αρνούμενος, λόγω χρόνου, να παρευρεθώ σε μια μάζωξη φίλων, μια ακόμα παράμετρος ήρθε να προστεθεί στου λόγους εκείνους που θα έκαναν έναν ηλικωμένο να ευχαριστεί το θεό για τις εμπειρίες του και έναν νεότερο να λαχταρά (έτσι απλά) τη ζωή: οι παρέες. Και μάλιστα, οι παρέες των φίλων. 

Δαήμων, Έσχατος, Πανδαμάτωρ, ο Χρόνος περνά. Περνά από μπροστά σου. Άρπαξε τον. Κάνε όσα ποθείς, όχι τα πάντα. Μόνο όσα σου πάνε. Όχι όσα σε βολεύουν. Μόνο όσα ξετινάζουν τις μαλακισμένες βεβαιότητες σου και σε παραδίδουν βρέφος γυμνό στην στιγμή. Και κάν’ τα τώρα. Τώρα. Όχι αύριο. Όχι «καλά, βλέπουμε». Όχι «τελικά δεν». Όχι της συνήθειας άλλος λόγος. Πάρε το χρόνο σου... Ταξίδεψε τη ζωή σου.

Περίεργο δεν είναι; Το «εδώ και τώρα» της ζωής σού δείχνει την οδό της «μη βιασύνης»! Το επιτακτικό του βίου δεν πληρούται με την ταχύτητα αλλά με την ευθεία ανταπόκριση στις ανάγκες σου. 

Διάβασε ένα βιβλίο (όχι για να δεις αν σου αρέσει), ξεφύλλισε ένα περιοδικό (ανάποδα), παίξε μπιρίμπα (μέχρι το ξημέρωμα), άντε μια βόλτα με τα πόδια (να ξελαμπικάρεις), κάνε έρωτα (όχι για να τελειώσεις), σκάρωσε ένα τραγούδι (και τραγούδησε της το) και βγες έξω με την παρέα σου. 

Ω θέε μου, σε παρακαλώ...

Υπάρχουν τόσα βιβλία που περιμένουν να διαβαστούν και τόσα ποτά να πιωθούν.... 

Κωνσταντίνος Βατούγιος

konstantinos@ikariamag.gr

photo: just.K