Έχοντας τη τιμή να είμαι ένας από εκείνους που πριν λίγο καιρό τερμάτισαν έναν από τους πιο δύσκολους αγώνες  υπεραποστάσεων  στον κόσμο, το Σπάρταθλο , αλλά και τη τύχη και τιμή επίσης, να έχω καταγωγή από την Ικαρία, δέχτηκα με χαρά τη πρόταση να μιλήσω στο Ikariamag και για τα δυο.

Πρώτα από όλα, τι είναι το Σπάρταθλο. Το Σπάρταθλο είναι ένας αγώνας δρόμου (υπέρ-)απόστασης 245 περίπου χιλιομέτρων με αφετηρία τους πρόποδες της Ακρόπολης και τερματισμό στο άγαλμα του Βασιλιά Λεωνίδα στη πόλη της Σπάρτης, με έπαθλο ένα στεφάνι από αγριελιά και μια γουλιά νερό από τον ποταμό Ευρώτα. Αναβιώνει τα βήματα του Φειδιππίδη, ενός αρχαίου Αθηναίου δρομέα μεγάλων αποστάσεων, ο οποίος το 490 π.Χ., πριν από τη μάχη του Μαραθώνα, εστάλη στη Σπάρτη να ζητήσει βοήθεια στον πόλεμο που διεξήγαγαν οι Έλληνες με τους Πέρσες.  Για να μη γίνω κουραστικός λεπτομέρειες για το Σπάρταθλο περισσότερες πληροφορίες και ιστορικά στοιχεία υπάρχουν στην επίσημη σελίδα του αγώνα στο spartathon.gr

Όπως ανέφερα στην αρχή, έχω τη τιμή να έχω καταγωγή από την Ικαρία. Το Σπάρταθλο διεξάγεται κάθε χρόνο την τελευταία βδομάδα του Σεπτέμβρη που σημαίνει οτι η κορυφή της προετοιμασίας μου πέφτει μέσα στο καλοκαίρι, συχνά περιλαμβάνεται και στο διάστημα των καλοκαιρινών διακοπών μου στο νησί. Έτσι για κάποιους είναι γνώριμη η εικόνα μου με τα αθλητικά μου ρούχα να τρέχω σε δρόμους που δεν θα περίμενες να δεις κάποιον να τρέχει εκείνη τη στιγμή. Λόγω της ιδιομορφίας του νησιού, δίνεται σε αυτόν που ενδιαφέρεται η δυνατότητα να χαράξει τη δική του διαδρομή όσο αφορά τη δυσκολία ή την απόσταση της, προκειμένου να κάνει ένα μεγάλο τρέξιμο ή ένα χαλαρό τζοκινγκ.. Απολαμβάνω πολύ τη διαδρομή από τον Αρμενιστή μέχρι το Ιερό της Αρτέμιδος στο Να που πάντα κάνω μια στάση και μετά να ανεβαίνω το φαράγγι του Να μέχρι της Ράχες. Μια διαδρομή και τρεξίματα που συχνά θυμάμαι από την Ικαρία, στα δύσκολα σημεία μου μέσα σε αγώνες, είναι από τις Ράχες μέχρι τον Αγ Κήρυκο ή και πιο πέρα μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο και τον πύργο στο Δράκανο που αξίζει να θυμίσουμε πως συγκαταλέγεται ανάμεσα στους (και κατα συνέπεια η Ικαρία), πιθανούς τόπους καταγωγής του Διονύσου. Στα 70 χιλιόμετρα αυτής της απόστασης, οι ανηφόρες του Κάμπου, η μυρωδιά και η αλμύρα της θάλασσας, η μυρωδιά της ρίγανης στην άκρη του δρόμου, η μοναξιά κάτω από τον ήλιο στο βουνό, αυτές αλλά και άλλες εικόνες και μυρωδιές, στη θύμηση τους βοηθάνε το μυαλό και το πνεύμα στη προσπάθεια του να επιβληθεί στο σώμα. Εκεί  ακριβώς που συναντάω τα φυσικά μου όρια και αμφιταλαντεύομαι μεταξύ της παραίτησης ή της προσωπικής νίκης. Μου αρέσει επίσης στα τρεξίματα μου στην Ικαρία που άνθρωποι που δεν γνωρίζω ανοίγουν την αυλή τους για να πιω λίγο νερό ή να γεμίσω τα δοχεία μου και να συνεχίσω.

Στο αθλητικό μου βιογραφικό στους υπερμαραθώνιους έχω 5 συμμετοχές και 4 τερματισμούς στο Σπάρταθλον, 2 συμμετοχές σε πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα δρόμου 100 χιλιομέτρων, μια συμμετοχή σε παγκόσμιο πρωτάθλημα 24 ωρών τρέξιμο, ενώ πιστεύω και στατιστικά έτσι φαίνεται, πως βρίσκομαι  τα τελευταία 6 χρόνια σε ένα καλό επίπεδο στην ελληνική κατάταξη στους αγώνες 24 ωρών που είναι το δεύτερο αγαπημένο μου αγώνισμα. Πιο παλιά ασχολιόμουν με τη πυγμαχία για 11 περίπου χρόνια με διακρίσεις σε πανελλήνιο επίπεδο και νομίζω πως από εκεί στήθηκαν κάποιες βάσεις για να κάνω αυτό που κάνω σήμερα.

Όταν συναντιέμαι και συστήνομαι  με ξένους αθλητές και τους λέω πως κατάγομαι απο την Ικαρία μου απαντάνε, "από εκεί που ζουν πολλά χρόνια;" Ενώ άλλοι κυρίως Έλληνες και όχι απαραίτητα αθλητές, μου λένε το ίδιο και μου τονίζουν τη φήμη των ανθρώπων που βαριούνται να κουνηθούν ή που κοιμούνται όλοι μέρα και τα "γνωστά" για τους Καριώτες. Άλλοι πάλι ρωτάνε "πώς αποφάσισες να τρέχεις ενώ κατάγεσαι από ένα μέρος που όλα γίνονται αργά;" Με στενοχωρεί η διαστρεβλωμένη εικόνα για τον τόπο μου, μια φήμη που χάριν γούστου αναπαράγεται από στόμα σε στόμα, που συντηρεί έναν "μύθο" που κάνει την Ικαρία δημοφιλή τουριστικό προορισμό, με αποτέλεσμα η υπερβολική προβολή σε συνδυασμό με το "μύθο" που προανέφερα να  αλλοιώνουν δυστυχώς το τοπίο και τα αγνά στοιχεία του νησιού και των κατοίκων του.

Η Ικαρία έχει βγάλει κατά καιρούς σπουδαίους αθλητές, οι αδερφές Καρίμαλλη διαπρέπουν για παράδειγμα σε μαραθώνιους σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έχω γνωρίσει και έχω τρέξει σε μικρότερους αγώνες σε διάφορα μέρη μαζί με άλλα αρκετά γρήγορα παιδιά με καταγωγή από την Ικαρία. Κάτι που δεν γνωρίζει πολύς κόσμος είναι το διεθνές τουρνουά σκάκι που γίνεται στην Ικαρία και οι αγώνες/ επιδείξεις αεροπτερισμού.

Φέτος είδα  περισσότερους Έλληνες να τρέχουν σαν άσκηση δίπλα στη θάλασσα. Επίσης εκτός τους αγώνες στίβου των αθλητικών σωματείων του νησιού, διοργανώθηκαν το καλοκαίρι δυο πολύ όμορφοι αγώνες δρόμου ο ένας μάλιστα ήταν διάθλου (o άλλος το ikariarun). Είναι πολύ όμορφο που εξωραϊστικοί σύλλογοι έχουν σηματοδοτήσει μονοπάτια για πεζοπορία και δίνεται η δυνατότητα για διακοπές και άσκηση μαζί. Ο Έλληνας πλέον έχει βάλει την άσκηση και τη γυμναστική στη καθημερινότητα του και μη ξεχνάμε πως από τα παλιά τα χρόνια οι Ικαριώτες ήταν δραστήριοι και άνθρωποι που περπατούσαν πολύ, καμία σχέση δηλαδή με τη "φήμη" που τους έκανε γνωστούς. Θεωρώ σημαντικό να προστατεύσουμε τον τόπο μας από παρανοήσεις και υπερβολές που φέρνουν εικόνες στο νησί σαν του φετινού καλοκαιριού. Οι Ικαριώτες είναι ιδιαίτεροι άνθρωποι όχι τεμπέληδες, και σε αυτά που  αφορούν  το δικό μου το κομμάτι, του αθλητισμού χαίρομαι που βλέπω παιδιά από τον τόπο μας να διακρίνονται στα αγωνίσματα τους.  Πόσο μάλλον χαίρομαι όταν ανήκω ο ίδιος σε αυτούς τους αθλητές

Σας ευχαριστώ πολύ για το χώρο που μου δώσατε, την πρόσκληση και την ευκαιρία να μιλήσω για δύο από τα πράγματα που αγαπώ πολύ. .

Καλές ελεύθερες πτήσεις.

Γιώργος Πάνος

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες