Πρέπει να πάμε με το μπαμπά στο ΚΕΠ να υπογράψει μια υπεύθυνη δήλωση. Με την ταυτότητά του. Δοξάζω το Θεό που έχει ΚΕΠ δυο βήματα από το σπίτι και δε θα ταλαιπωρηθεί, στα ογδονταοχτώ του πλέον, με τις γραφειοκρατίες. Εκσυγχρονισμός και ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Περί του πρακτέου τώρα:

Η κάπως ιδιότυπη σχέση των Καριωτών με το χρόνο είναι πλέον παγκοσμίως γνωστή, και έχει νομίζω συζητηθεί και διερευνηθεί αρκετά, ειδικά τώρα που η Ικαρία ακούγεται όλο και περισσότερο «παραέξω».

Ήταν Μεγάλη Πέμπτη. Τραπέζια, καναπέδες, πάγκοι, κάθε επίπεδη επιφάνεια του σπιτιού, ακόμα και τα κρεβάτια, ήταν σκεπασμένα με κουβέρτες. Από κάτω η ζύμη των τσουρεκιών που μοσχοβολούσε μαχλέπι και μαστίχα φούσκωνε για να πάρει τη θέση της στο φούρνο.

Ο ένας κάθεται στο παγκάκι της πλατείας. Γαμπρός στο νησί, λάτρης της φύσης και της πεζοπορίας. Ο άλλος, λίγο μέτρα πιο κει, με τα ψώνια στα χέρια περιμένει να τον βάλω στο αμάξι.

Καλώς ορίσατε στην πιο διαδραστική πτήση του ikariamag. Θα χρειαστείτε πολλή φαντασία και κάποια στιγμή θα χρειαστεί να σηκωθείτε όρθιοι… Έτοιμοι; Πάμε. Λοιπόν, είναι καλοκαιράκι, κάνω διακοπές και μία από τις πρώτες μέρες που είμαι κάτω, η μαμά μου, μου ανακοινώνει ότι θα μείνει στον Άγιο με τη γιαγιά μου. Πριν φύγει το βράδυ μου λέει «Το πρωί που θα ξυπνήσεις, θα ανοίξεις το κοτέτσι και θα βγάλεις έξω τις γαλοπούλες.

09/04/2013 - 00:48Το φυλαχτό

Όταν τελείωσα τις σπουδές μου, για τους γνωστούς και αναπόφευκτους λόγους της «σταδιοδρομίας» βρέθηκα στην Αθήνα. Η απόφαση ήταν αναγκαία και καθόλου ευχάριστη. Η καθημερινότητά μου ήταν σχεδόν αφόρητη γιατί εκτός από τις συνθήκες είχα ήδη μια αρνητική προδιάθεση για τη ζωή στο αστικό κέντρο.

Το χέρι της είχε βγάλει φούσκες.
- Πώς το έπαθες αυτό;
- Ε, από το κλάδεμα. Πήγα με τον πατέρα μου να κλαδέψουμε το αμπέλι.

Η ηρωίδα μας γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στο Λιθί της Χίου. Εκεί μεγάλωσε, εκεί έκανε οικογένεια, εκεί γέρασε. Όλα με δυσκολίες. Ό,τι εμείς φέρνουμε στο μυαλό μας και τρέμουμε με τη σκέψη τους και μόνο, εκείνη τα ‘ζησε ένα ένα.

H προγιαγιά μου με φώναζε "στοργική μου πελαργίνα' και μου ‘λεγε πως οι αμυγδαλιές ξεκινάνε να ανθίζουν στα τέλη του Γενάρη. Όταν πέθανε, εγώ ήμουν 10 χρόνων κι εκείνη σχεδόν τυφλή, είχε περάσει τα 90, τα είχε όμως 400 και τότε νόμιζα ότι μιλούσε άλλη γλώσσα, αρχαία.

Ήταν μια μέρα Δεκέμβρη πριν εφτά-οχτώ χρόνια, και στο Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών διεξαγόταν το ετήσιο συνέδριο της Ελληνικής Εταιρίας Βιοχημείας και Μοριακής Βιολογίας. Μεταξύ των προσκεκλημένων υπήρχαν αρκετοί επιστήμονες διεθνούς κύρους και ένας τουλάχιστον κάτοχος βραβείου Νόμπελ.

Σελίδες

ikariastore banner