Για το κλείσιμο της ΕΡΤ: Σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω

Δείτε ΖΩΝΤΑΝΑ το πρόγραμμα της ΕΡT μέσα από το ikariamag, πατώντας εδώ.

Εγώ, η δουλειά μου, οι ανάγκες μου, οι υποχρεώσεις μου. Αλλά ας αφήσουμε το «μου» το «εγώ» και ας πάμε στο «μας» στο «εμείς» Ας αφήσουμε αν θέλετε τους χαραμοφάϊδες, τους αργόσχολους υπαλλήλους της ΕΡΤ ή αλλιώς τα φερέφωνα της εκάστοτε κυβέρνησης. Άλλωστε ο έλεγχος της κατάστασης ήταν πάντα στα χέρια όλων των κυβερνήσεων που είχαν την ΕΡΤ για μαγαζί τους (δε ξέρω πως η νέα ΕΡΤ δε θα είναι μια από τα ίδια!).  Όσο για τα μεγάλα φαγοπότια τα γνώριζαν αρκετοί, το ποιοι, το πότε, το πόσα, έγινε κάτι; Δικάστηκε κανείς; Καταδικάστηκε κανείς;

Το θέμα είναι να κατανοήσουμε ότι ζούμε σε μια νέα (;) χούντα, ότι από χτες ζούμε (το χτες πάει πολλά χρόνια πίσω) σε ένα παρόν με πολύ σκοτεινό μέλλον. Ότι είμαστε πιόνια σε μια σκακέρια που τη χειρίζονται λίγοι και ότι πλέον εμείς οι πολίτες, εμείς ο λαός αν προτιμάτε, πρέπει να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας, να αντισταθούμε σε όλα τα επίπεδα, να αλλάξουμε πρώτα απ’ όλα στάση ζωής, με αλληλεγγύη μεταξύ μας, με εμπιστοσύνη που πρέπει να επιδείξουμε ο ένας στον άλλο, με την συμπαράσταση, με το «φτάνει πια» αλλά και με πράξεις. 

Έχουν ακουστεί σχεδόν τα πάντα και θα ακουστούν κι άλλα. Ας τ’ ακούσουμε, ας σκεφτούμε και ας αποφασίσουμε μέχρι πού μπορούμε να πάμε.. Είχαμε πολλές φορές τις ευκαιρίες να πράξουμε κάτι τις, δεν το κάναμε με όλες μας τις δυνάμεις. Τώρα μας δίνεται άλλη μια ευκαιρία, ας την αρπάξουμε. Δύσκολα τα πράγματα αλλά έρχονται κι άλλες γενιές που κάτι πρέπει να βρούνε.

Εργαζόμουν (μέχρι χτες) στην Ελληνική Ραδιοφωνία Β. Αιγαίου ως ανταποκριτής Ικαρίας και Φούρνων από το 1996. Τα πρώτα 10 χρόνια, η συνεργασία μου σε οικονομικό επίπεδο, ήταν με το λεγόμενο «μπλοκάκι» και μισθό 130 ευρώ τον μήνα (περίπου)…  Το 2006 ο Π. Παυλόπουλος (Υπουργός εσωτερικών τότε της Ν.Δ.) με προσέλαβε με σύμβαση αορίστου χρόνου όπως και άλλους 2.779 ανθρώπους. Η Ε.Ρα. Β. Αιγαίου έχει από έναν ανταποκριτή σε Λήμνο, Χίο, Σάμο και Ικαρία-Φούρνους.

Δε φοβόμαστε, δεν κλαίμε, σηκώνουμε κεφάλι, αμολάμε καλούμπα και φτερώνουμε……ούλοι και όχι δούλοι εμείς, εφέντη.

Γιώργος Βιτσαράς

gvitsero@otenet.gr

Υ.Γ:  α) Αν δεν μπορούμε ούλοι δεν πειράζει, όσοι μπορούν…

β) το τυρί το είδαμε, την φάκα όχι….

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ: Φαρμακωμένες εικόνες

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Γιώργου Βιτσαρά.

ikariastore banner