Άντε, φύγατε και οι τελευταίοι. Κατεβήκαμε στο λιμάνι και σας ξεπροβοδίσαμε. Σας κουβαλήσαμε τα πράγματα ως την προβλήτα, σας τα βάλαμε και μέσα στο γκαράζ. Σας φιλήσαμε σταυρωτά, και δεν σας ρωτήσαμε πότε θα ξανάρθετε. Γιατί ξέρουμε. Θα ξανάρθετε με την πρώτη ευκαιρία.

-Εσείς πότε θα ανεβείτε πάνω;*
- Ε, θα ανέβουμε μωρέ, τέλος του μήνα για κανά γιατρό.
-Ε άντε ανεβείτε, να πάμε και καμιά βόλτα. Και να κάτσετε ε ; Όχι μπρος πίσω.
-Καλά καλά,  θα μιλήσουμε.

Το καράβι φεύγει, και αν προλάβετε να ανεβείτε στο κατάστρωμα θα κάνουμε τον τελευταίο κινηματογραφικό χαιρετισμό.

Βλέποντας κάθε φορά το πλοίο να φεύγει νοιώθεις να αδειάζεις, σαν ο κάβος να τραβάει και να παίρνει μαζί του ένα κομμάτι σου που πιστεύεις πως θα έπρεπε να μείνει εδώ. Πότε θα ξεχειμωνιάσουμε παρέα; Πότε θα γίνουμε πολλοί;

Και μείναμε οι γνωστοί. Οι γνωστοί εντελώς, άγνωστος κανείς. Έχει το γούστο του αυτό, αυτή η αναγνωρισημότητα. Που χαιρετας και σε χαιρετάνε όλοι. Που πας για ένα καφέ και περνάς από όλα, τα τρία-τέσσερα, τραπεζάκια για μια κουβέντα. Που πας για ποτό και τσουγκρίζεις με όλους, τους δέκα. Που στην διαδρομή από Εύδηλο-Πηγή χαιρετάς με τα φώτα όλα, τα δύο, αυτοκίνητα κι ας μην καταλαβες ποιος ήταν, σιγουρα θα τον ξέρεις, και άσε που ήταν κι απο τη χαρά σου γιατι είχες αρχίσει κι αραθυμούσες.

Καλό Φθινόπωρο λοιπόν, από έμας τους πεισματάρηδες μονιμάδες αυτού του απείθαρχου λατρεμένου νησιού, και ευχόμαστε να φτάνει εκεί στην πρωτεύουσα η αγάπη που στέλνουμε κάθε μέρα. Θα τα πούμε στις επόμενες (όχι εκλογές ρε φίλε,για το θεό!) αργίες και τριήμερα.

Θεοδοσία Καρίμαλη
theodosia1983@yahoo.com

*Καταλαβαίνεις, "Πάνω"= Αθήνα , "Κάτω"= Ικαρία...μαζί με τα "πίσω, απ'έσω, εδώ-να, εκεί-να", είναι τα τοπικά επιρρηματα που αντικαθιστούν σε αυτόν το τόπο κάθε ονομασία και τοπωνύμιο.

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Θεοδοσίας Καρίμαλη.