ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Ηρώς Τσαρνά - Κόχυλα

Η Ηρώ Τσαρνά - Κόχυλα γεννήθηκε στον Άγιο Κήρυκο, μεγάλωσε στην Αθήνα, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, γαλλικά στο Γαλλικό Ινστιτούτο και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία στη λογοτεχνία. Εργάστηκε στην Δημόσια εκπαίδευση. Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές και την διατριβή της για τον Γιώργο Σαραντάρη. Από τις εκδόσεις Γαβριηλήδη κυκλοφορούν 2 πεζογραφήματα της, το ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ - ΓΕΝΤΙ ΣΚΑΡΙ και το Sheridan's.

της Ηρώς Τσαρνά - Κόχυλα

Άρτεις έρωτα; Αυτός ο τόσο εύστοχος τίτλος του νέου βιβλίου των παιδιών του Ikariamag με πηγαίνει κατευθείαν στην άκρως ερωτική μέσα στην αφέλειά της ερώτηση της έφηβης συντοπίτισσας φίλης προς τον έφηβο επίσης τότε και έναν από τους συγγραφείς του τόμου Γιάννη Κέφαλο : «’α με φιλήσεις για ‘α μιλλάς όλλη νύχτα;»

Η προέλευσή του από το αρχαίο ρήμα «έραμαι» που σημαίνει «αγαπώ», «επιθυμώ πολύ», ποθώ. Αυτό πάλι ίσως συγγενεύει με το αρχαίο ινδικό “ramate”, που σημαίνει ότι κάποιος «ησυχάζει», «βρίσκει ευχαρίστηση».

Στη φωτογραφία φιγουράρουν ο Νικόλαος Μαλαχίας, καθηγητής, του Γεωργίου και της Λεμονής Παγγέρη, και η Αργυρώ/ή Παμφίλη του Ηλία, αδελφού του ιστορικού Χαράλαμπου Παμφίλη, και της Βασιλικής Πλούτη που τέλεσαν τους γάμους τους στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, απ' όπου και η φωτογραφία, στις αρχές του εικοστού αιώνα (γύρω στο 1905).

Δεν είπε κανείς να μην νοιαζόμαστε για τα καθημερινά κοινωνικά προβλήματα και μάλιστα σε τέτοιους δυσμενείς καιρούς. Όμως δεν είναι και εύκολο να αντέξεις αυτούς τους καιρούς, αν δεν βγάζεις κάθε τόσο τους μέσα σου χρωστήρες περίπατο στη φύση.

16/03/2016 - 00:32Η «Παλλικαρού»

Τους καλοκαιρινούς και τελευταία και τους φθινοπωρινούς μήνες κατοικούσε ένα σπίτι-αντίκα η Μέλισσα. Κι ήταν πολύ περήφανη γι’ αυτό. Ζούσε μέσα από τους παλιούς τοίχους με το μπαγδατί και τα παλιά κάδρα με τις προσωπογραφίες, τις αρχοντικές παλιές πόρτες και ακόμη και μέσα από το περιβόλι των εκατόν και πάνω χρόνων, τις ζωές εκείνων των προγόνων της που είχαν κατοικήσει εκεί.

Αν κρίνω από τους νέους ανθρώπους που ξέρω, έχω, ή μάλλον είχα διαφορετικά γνωρίσματα από αυτούς στην ηλικία τους, ιδίως στη σχέση μου με ηλικιωμένα άτομα. Σήμερα, τα ηλικιωμένα άτομα, τα πιο συγγενικά τους μάλιστα, φαίνεται να απωθούν τους νέους. ΄Ισως να οφείλεται και στα επί μέρους πρόσωπα.

Η Λουκία, η Φώτω, η Πιτταρού, ο Ζάχαρός της, αναρωτιέσαι αν υπήρξαν ποτέ αυτοί οι άνθρωποι. Η Πιτταρού με τα αστεία της και με την όρεξή της για χορό, ακόμη και στα εβδομήντα ή ογδόντα της και βάλε, κι ο Ζάχαρος (Οικονόμου), Ζαχαρίας ήταν το όνομά του, το Ζάχαρος θα πρέπει να ήταν μεγεθυντικό λόγω του ύψους του, με το κουρείο του στον ΄Αγιο, κουρείο με τρεις κουρείς παρακαλώ!

Ταξιδευτή που γύρισες τον κόσμο
Και είδες τόσα μέρη μαγικά
Σε χρυσαφένια πέρασες γεφύρια
Και πλάγιασες σε άνθη ξωτικά

Μπορεί να έχει το κάθε χωριό της Νικαριάς το καφενεδάκι του για να «καφενεδίζει». Ο Γλαρέδος τον καφενέ του Λιάρη, και πιο παλιά τον ένδοξο εκείνο του Φίλιππα και της Ελένης, και τα άλλα χωριά τον δικό τους. Επειδή από παιδί γνώριζα αυτό το καφενεδάκι, του χωριού μου, το καφενεδάκι του Καντούνη, επίθετο του Στράτου, θ’ ανοίξω έναν διάλογο μαζί σας γι αυτό.

21/04/2011 - 22:00Πόσο βαθιά

Πόσο βαθιά μπορεί
να σκάβει ο άνθρωπος
Πόσο συχνά να βλέπει
το ίδιο όνειρο

Σελίδες

ikariastore banner