Πειραιάς – Ικαρία με το πλοίο. Παραμονή Χριστουγέννων – Παραμονή πρωτοχρονιάς. Ήταν Χριστουγεννόσχολα του 1965. Είχα κατέβει από την Θεσσαλονίκη, πρωτοετής κτηνιατρικής.

Την εποχή της Κατοχής, έπεσε μεγάλη πείνα στο νησί, ιδίως στα παραλιακά χωριά, γιατί στις Ράχες (όπως μου είχε πει ο κύριος Γιώργος από τον Χριστό) είχαν και ζώα πιο πολλά και βλάστηση να φάνε τα ζώα και οι ίδιοι.

Η γιορτή των Χριστουγέννων*, συνδέεται με τη γενέθλια ημέρα της θρησκείας μας και την πίστη για τη γέννηση του Χριστού, «Άναρχος Θεός καταβέβηκεν…».

Τότε που μια κάμερα, τούς θύμιζε περισσότερο πολυβόλο. Όταν οι ηλικίες σμίγανε. Όταν ο κόσμος αγκαλιαζόταν. Τότε που οι άνθρωποι γελούσαν.

Έχουμε σπάσει προ πολλού τον τσαμπουκά του «που να τρέχουμε τώρα μες το Χειμώνα;». Μεγάλη επιτυχία! Ποτέ δεν το μετανιώσαμε. Τώρα που είμαστε συνταξιούχοι πάμε κι ερχόμαστε εύκολα Αθήνα - Ικαρία, με συχνότητα περίπου 10 μέρες το μήνα.

Φέτος, λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα και ο κόσμος μέσα στο βαγόνι πολύς. Σχεδόν όλοι κρατούν τσάντες και τσαντάκια με μικρά και μεγάλα δώρα, κι ας λένε τα κανάλια πως ο κόσμος δε ψωνίζει.

Η εκπομπή Μια Φορά και Ένα Καιρό ήταν ένα παραμύθι, μας ταξιδεύει στην Ελλάδα για να γνωρίσουμε το έθιμο των Χριστουγεννιάτικων Καλάντων. Η περιήγηση μας, θα μας οδηγήσει στα βάθη των χρόνων και της μουσικής μας Παράδοσης.


«Πού είσαι;», φώναξε δυνατά από την κουζίνα. Καμία απάντηση. «Πού είσαι και κάνεις τέτοια ύποπτη ησυχία;», της ξαναφώναξε. «Δε σου λέω!», ακούστηκε υπόκωφα η παιχνιδιάρικη φωνή της.

Οι γιορτινές μέρες είναι κυρίως για τα παιδιά. Όπως θυμόμαστε κι εμείς οι μεγαλύτεροι, στα παιδικά μάτια το καθετί φαντάζει περισσότερο όμορφο και λαμπερό. Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά έχουν κάτι από τον υπερθετικό βαθμό. Τα πολύχρωμα φώτα είναι περισσότερα, το δέντρο είναι ψηλότερο.

Ποτέ δεν συμπαθούσα τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Βυθιζόμουν και εγώ σ αυτήν τη μουντάδα και την κατάθλιψη, όπως και πολλοί άλλοι.

Σελίδες

ikariastore banner