Πολλές φορές τέτοια εποχή που
ο χειμώνας πλακώνει και
κλείνει ο ορίζοντας,
σκέφτομαι πόσα λένε
γι' αυτό το νησί,
παράπονα, αστεία,
ονειροπολήσεις
και θρύλους.

Ξέρω βέβαια
πως όλοι χρειαζόμαστε
να λέμε διάφορα και να πιστεύουμε
σε κάτι, πάντως μου κάνει εντύπωση που
είναι τόσα πολλά - ιδίως τα όνειρα - εδώ.

Ωστόσο αποφάσισα πια να μην κάνω αναλύσεις.
Ξέρω μόνο πως τώρα που τελειώσαμε με τις ελιές
ήθελα να βγω ξανά στα βουνά, στα παλιά μονοπάτια,
εκεί που είναι η δική μου dreamIkaria.
Εκεί που κάποτε είδα (Χριστούγεννα
ήταν, μέρες θαυμάτων) μια όμορφη
αθλήτρια, ξυπόλητη πήδαγε
από βράχο σε βράχο
φωνάζοντας, “Αααα!”

Την είχα ρωτήσει γελώντας,
- Τι κάνεις αυτού;
Κι εκείνη μου απάντησε σοβαρά,
- otinanai.