Μια ιστορία αγάπης, όχι από εκείνες της ''βαθιάς κατανόησης'' και “αλληλοσεβασμού”, αλλά από εκείνες του πάθους, του ''εμείς μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε''! Ήθελα πολύ καιρό να γνωρίσω το θρυλικό παππού ''Πανταρούχα” μα τα κατάφερα τελικά λίγο πριν φύγει όπως ο ίδιος το αποφάσισε. Έτσι, έμαθα το ιστορικό αυτού του θυελλώδη έρωτα από τον ίδιο τον παππού ενώ η γιαγιά Φιλιώ συχνά κουνούσε το κεφάλι και σχολιάζε... έπαιρνε το αίμα της πίσω γιατί την ''παίδεψε'' όπως παραπονιέται.

Την εποχή που τα λουτρά των Θερμών ανθίζανε και ο κόσμος κατέκλυζε την περιοχή του Αγίου για τα ιαματικά μπάνια, κυκλοφορούσε ένα ανέκδοτο. Είχε βάλει, λέει, ο τότε δήμαρχος τα «λατάρια» της περιοχής να «προωθούν» τα λουτρά. Ως γνωστό, η Σπηλιά στα Θέρμα βοηθούσε στα γυναικολογικά προβλήματα και την τεκνοποίηση. Έτσι, πολλές γυναίκες που είχαν πρόβλημα γονιμότητας ή δεν μπορούσαν να ολοκληρώσουν την κύησή τους, έρχονταν για λούσεις στη Σπηλιά. Έρχονταν για να μείνουν έγκυες! Ασυνόδευτες...!!!

Που λές, το κλέψιμο της νύφης στην Ικαρία ήταν ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο. Καθόλου μοναδικό, βέβαια. Σ’ όλη την Ελλάδα, απ’ άκρη, σ’ άκρη, συναντάς αντίστοιχες πρακτικές. Ωστόσο, αν πιστέψω τις διηγήσεις της γιαγιάς μου, σ’ αυτό το νησί πιο πιθανό ήταν ένα ζευγάρι να κλεφτεί, παρά να παντρευτεί στην εκκλησία με όλα τα σόγια σύμφωνα και παριστάμενα. Ποιος να ξέρει;

Αυτός κοιτούσε το φεγγάρι κι εγώ τα μάτια του που έλαμπαν. Κρατούσε ενα μπουκάλι από μπύρα που είχε μέσα ικαριώτικο κρασί. Η μουσική ακουγόταν απαλά, τα φώτα κάτω έμοιαζαν θολά και δε μας θάμπωναν, σα να ήταν όλα μέσα σ’ ένα όνειρο. Δεν ήθελα ποτέ να τελειώσει. Ήμασταν καθισμένοι μες τα ζίγανα, και είχαμε τα βράχια μαξιλάρι. Κρεμασμένοι ακριβώς πάνω απ' το πανηγύρι του χωριού.