17/05/2011 - 21:08Πανελλήνιες... για γέλια
Θυμάμαι όταν πήγα να γράψω έκθεση στις πανελλήνιες εξετάσεις. Τότε είχαμε τις δέσμες και το πρώτο μάθημα από τα τέσσερα ήταν η έκθεση ιδεών (…του Παπαπανούτσου, του Κρισναμούρτι, και λοιπών δοκιμιογράφων) . Ήταν Ιούνιος του 1998 και το θέμα που θα έπεφτε δεν το είχα προβλέψει.
16/05/2011 - 20:52για Λόγους Τιμής
Μέρα 1: Αρχές Δεκέμβρη, τρεις από το Δ.Σ. Του Ορειβατικού Συλλόγου Ικαρίας και άλλοι δυο φίλοι πάμε στη Χάλαρη να δούμε τον χαλασμό μετά την τρομερή κατεβασιά του Οκτώβρη. Σοκ. Καινούριο άγνωστο τοπίο. Χωρίς πλατάνια, σπηλιές, καταρράκτες, λίμνες.
15/05/2011 - 20:56Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι
Ξέραμε πως τα διοικητικά κέντρα του νησιού αντί σε δημόσια κτίρια υπήρξαν σε σπίτια ή ακόμη και σε κέντρα εξουσία εκτός νησιού. Η ελπίδα ότι κάποτε αυτό θ’ αλλάξει, φούντωσε πριν τις δημοτικές εκλογές και αποτυπώθηκε στο αποτέλεσμα τους. Ωστόσο, σήμερα, μερικούς μήνες αργότερα το δύσκολο έργο της νέας σύνθεσης η οποία προσπαθεί πραγματικά, δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα.
12/05/2011 - 20:39Απογραφή στην Ικαρία
Φτάνοντας στο σπίτι της κυρίας Μαρίκας , βρίσκω το κλειδί στην πόρτα -όπως και στα περισσότερα σπίτια. Mε καλωσορίζει και με φιλεύει…
11/05/2011 - 19:30Το σύνδρομο του "Ε δε θα γίνουμε και Μύκονος!"
Δε βρίσκομαι πλέον συχνά σε δημόσιες συζητήσεις για την Ικαρία ή όταν συμβαίνει αυτό, αποφεύγω να μιλάω (για 2 λόγους: 1ον υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν τα πράγματα πολύ καλύτερα από εμένα και 2ον υπάρχουν και κάποιοι που δε συνεννοείσαι εύκολα…)
10/05/2011 - 21:15Σχεδόν μαγική εικόνα, σχεδόν μαγικές καταστάσεις!
Μαντέψτε.... Τι κάνει η κυρία στη φωτογραφία; (Τραβηγμένη στον Κάλαμο πριν λίγο καιρό).
09/05/2011 - 22:57Η κατηφόρα
Την προηγούμενη Κυριακή έκανα έναν ακόμη περίπατο. Ξεκινήσαμε, με το φίλο Δημήτρη, από την Πούντα, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, οι εναλλακτικές, κάθε φορά, είναι αμέτρητες. Διασχίσαμε το δάσος του Ράντη και στο Σταυρί, πριν τον Παπουτσοκρύφτη, αποφασίσαμε να κατέβουμε στο Μαγγανίτη.
08/05/2011 - 23:33Μνημόσυνο στη Μεσαριά (μια απίστευτη ιστορία)
Στις αρχές του Μάη στο παλιό νεκροταφείο του Προφήτη Ηλία Μεσαριάς, εκεί που θάφτηκαν τα απανθρακωμένα πτώματα των δύο Βρετανών πιλότων στις 10/2/1944, θα έρθει ο 67χρονος γιος του ενός πιλότου που στα 24 χρόνια του έχασε τη ζωή του καιγόμενος στις φλόγες του αεροπλάνου που έπεσε μεταξύ Κάμπου και Μεσαριάς.
04/05/2011 - 22:00Δυστυχώς επτωχεύσαμεν
Χειμώνας του 2005, μπορεί και ’06, εικοσάρης και ξέγνοιαστος. Ο τόπος και τα διαδικαστικά δεν έχουν καμία σημασία. Ούτε ίσως ο χρόνος, μόνο τα πρόσωπα και το νεαρό της ηλικίας μου. Φοιτητής και περιστασιακά σερβιτόρος σε μια καφετέρια, για ένα χαρτζιλίκι. Ήθελα, λέει, να βάλω σε τάξη κάποια μικρά μου όνειρα. Όταν λοιπόν σχόλαγα, και με τα υπερβολικά 23 ευρώ που εισέπραττα, τράβαγα χοροπηδώντας στο διπλανό Μπαρ να κάνω το μεροκάματό μου τρία ποτά και να ονειρευτώ με τους φίλους μου για τη ζωή που θέλουμε. Ενίοτε και να αλλάξουμε τον κόσμο.
Ένα βράδυ, σαν και κείνα, μένω μόνος με το Στάμο το αφεντικό. Στο τέταρτο κερασμένο και στην υπόκρουση Παπάζογλου, των ερωτώ: «Στάμο, εκδικείται η γυφτιά;» Μου χαμογέλασε σα να μην ήξερε κι ο ίδιος να απαντήσει. Του λέω μετά: «Τί όνειρα έχεις για το μέλλον;» «Είμαι κοντά σαράντα ρε Νικόλα, με δουλεύεις; Τί όνειρα μπορώ να κάνω; Χρεοκοπήσανε τα όνειρά μου.»
Σε μια στιγμή γκρεμίστηκε το είναι μου. Ήταν για μένα μια υπέροχη ευκαιρία να νιώσω τη χρεοκοπία και την υποταγή, σα λέγανε εντέχνως λίγο νωρίτερα οι «Τρύπες». Πόσο μάλλον που για εκείνη την εποχή η λέξη χρεοκοπία ήταν μόνο συνδεδεμένη με κείνο το ξεχασμένο τηλεπαιχνίδι, τον «Τροχό της Τύχης»! Το ανέλυσα πολύ και δε βρήκα καμία λογική εξήγηση σ’ αυτά που άκουσα. Μικροαστό τον είπα και νεόπτωχο στη σκέψη.
03/05/2011 - 22:00Ένας ήρωας χωρίς μπέρτα
Ήλθε ο Λάκης Σάντας. Με την κόρη του την Γεωργία είμαστε φίλοι από παλιά. Τον συνοδεύει η άλλη του κόρη, η Αλεξάνδρα. Με μεγάλη χαρά παίρνω τον εγγονό μου τον Γαρύφαλλο και του λέω πάμε να δούμε ένα ήρωα.
