Καμιά φορά πετώ. Κι όταν πετώ, κάνω θαύματα. Ή έτσι νιώθω, τέλος πάντων. Πως μπορώ να κάνω θαύματα. Σημαντικό. Ακόμη κι αν δεν τα καταφέρνω πάντα. Άλλες φορές κάθομαι ήσυχη και φιλοσοφώ. Δεν θέλω άνθρωπο κοντά μου. Να μ’ αφήσεις στην ησυχία μου τότε. Κι όταν πετώ πάλι, να το σεβαστείς.

31/07/2015 - 12:18Φτέρωμα

Τι είναι το φτέρωμα;
Τι θα πει φτερώνω;
Βοηθήστε με Καριώτες μου.

Μου ζήτησαν να δοκιμάσω την τύχη μου στις ελεύθερες πτήσεις! Χάρηκα πολύ, ενθουσιάστηκα άρχισα να σκέφτομαι τα διάφορα θέματα που αναλυτικά θα περιέγραφα, θα γράψω «αυτή» την ιστορία, μετά την «άλλη», έπειτα σκέφτηκα οπωσδήποτε θέλω να αναφερθώ σε «αυτό» το θέμα και μετά, και μετά;;; Μετά ήρθε το γνωστό φατσάκι (δημιούργημα μου, κάτω τα χέρια!) αυτό, που τα λέμε συχνά πυκνά μαζί.

Έτσι από το τίποτα, με οδηγό ένα νυστέρι… ικανό να χαράξει ζωή σ’ ένα αχαρτογράφητο πλαίσιο, σχεδιάστηκαν τα φτερά του Ίκαρου. Σ’ ένα άψυχο χαρτί, εμφυσήθηκε ζωή, φτερά για πέταγμα, για ελεύθερες πτήσεις…

Το πρώτο πετούμενο που με πήρε μαζί του στην πτήση του (εκτός από τη μαμά μου που ήταν αεροσυνοδός και με ταξίδεψε κυριολεκτικά σε όλο τον κόσμο) ήταν αναμφισβήτητα ο Ίκαρος, αλλά μεγαλώνοντας και μαθαίνοντας ιστορίες κι άλλων πετούμενων αυτή που με μάγεψε περισσότερο ήταν του Γλάρου Ιωνάθαν.

14/11/2014 - 00:40Είδα τον Ίκαρο

Είδα τον Ίκαρο να κυκλοφορεί ανάμεσα μας. Έχει γενναία κορμοστασιά, μπράτσα δυνατά για να σε εξυψώνουν στα ουράνια και φτερούγες μεγάλες, για να σε αγκαλιάζουν και να σε προστατεύουν.

Πέταξα χτες. Άφησα το μυαλό μου να περιπλανηθεί πάνω από την Ικαρία. Την είχα ανάγκη, ξέρετε. Την έχω ανάγκη. Έμοιαζε σαν να κοιτάς από ψηλά τη μακέτα ενός αρχιτέκτονα. Μόνο που τα δέντρα είχαν ζωή, οι άνθρωποι κίνηση, τα σπίτια ιστορία.

22/05/2012 - 00:50Μια πτήση…

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο η βροχή έπαιρνε να σταματήσει. «Άντε να δούμε» είπε βγάζοντας τη βαλίτσα ο ταξιτζής «Γιατί δεν έχω ξαναδεί τέτοια πρωτοβρόχια. Μήπως και βγει λίγο ο ήλιος όσο είναι ακόμα μεσημέρι και στεγνώσει το κοκαλάκι μας»…

Πάει καιρός που δοκίμασα να πετάξω. Κάτι παραπάνω από 4 μήνες πέρασαν και όλα γύρω μου τρέχουν δίχως να προλαβαίνω να τα επεξεργαστώ. Κάθε φορά που αποφάσιζα να γράψω, μία νέα σκέψη διέκοπτε την απογείωση... Αποτέλεσμα αυτού ήταν να ξεχάσω να πετάω. Έχω πάψει να σκέφτομαι καθαρά και να μπορώ να διακρίνω τις λεπτές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο ενδιαφέρον και το κοινότυπο. Τελικά αποφάσισα να γράψω για το δεύτερο…

04/04/2012 - 11:49vivere pericοlosamente

-Τι ήθελε άραγε να πει ο «ποιητής»;;; Τι εννοούσε με το «επικινδύνως»; Σίγουρα δεν εννοούσε αυτό που ζούμε σήμερα...

Σελίδες

ikariastore banner