Καρκινάγρι. Χειμώνας 1967: Μια μεγάλη νεροποντή παρασύρει τις πέτρες και τα χώματα, οι ρεματιές ξεχειλίζουν και ένας τεράστιος όγκος κατευθύνεται προς τη θάλασσα, με κύρια  διέξοδο την πλατεία του χωριού. Αυλές καταστρέφονται, σπίτια ξεστελιώνουν, βάρκες χάνονται και η βραχώδης ακτή του χωριού μετατρέπεται σε … παραλία!

Καρκινάγρι, 18 Οκτωβρίου 2010: Η βροχή ξεκινά έντονη και συνεχίζει ακόμα εντονότερη. Ο τόπος αρχίζει να … κινείται. Είναι πια βράδυ. Οι κάτοικοι κλείνονται στα σπίτια τους και ακούνε ένα παράξενο βουητό. Το ρέμα ξεχειλίζει, χείμαρροι λάσπης εισβάλλουν σε αυλές, παρασύρουν βάρκες και αυτοκίνητα, μπαίνουν σε σπίτια, τεράστιοι βράχοι και όγκοι χώματος κατευθύνονται προς τη θάλασσα με κύρια διέξοδο … την πλατεία του χωριού.

Μια δίδυμη καταστροφή έπληξε το παραθαλάσσιο βραχώδες χωριό του Καρκιναγρίου, 43 χρόνια μετά, με τα αποτελέσματα της θεομηνίας της προηγούμενη εβδομάδας να είναι πολύ πιο δραματικά από την καταστροφή του 1967.

Οι μνήμες ξυπνούν, οι άνθρωποι που έζησαν και τις δυο καταστροφές δε μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους. Το χωριό έχει αλλάξει, έχουν γίνει όλα ίσωμα,  η «πιάτσα» έχει ξεχαρβαλωθεί  … πάλι!

Και τώρα πρέπει να ξαναστήσουν με τα ίδια τους τα χέρια, αυτό το χωριό που τόσο αγαπούν και οι ίδιοι και τα ξενιτεμένα τους παιδιά και οι φίλοι του νησιού. Περιουσίες εξαφανίσθηκαν, κόποι ζωής καταστράφηκαν, βουνά λάσπης κατάπιαν γωνιές γεμάτες θύμισες μέσα στο χωριό. Όλα τα πήρε … το λασπωμένο ποτάμι!

Η καταστροφή είναι μεγάλη. Όλοι οι φορείς πρέπει να συμπαρασταθούν στους κατοίκους και να αποκαταστήσουν άμεσα τον χαλασμό. Να μην ξεχαστεί η καταστροφή με το πέρασμα του χρόνου. Να μην γίνει συνήθεια η εικόνα ενός ρημαγμένου χωριού. Κι οι χωριανοί, με τη δύναμη και το κουράγιο που τους διακρίνει, θα βρουν ξανά τους ρυθμούς τους, θα βρουν και πάλι τα πατήματα τους… έστω και αν η γη κάτω από τα πόδια τους, δεν είναι πια η ίδια!

Και με τη βραχώδη ακτή, τι θα γίνει; Με τα βράχια,  που τόσο περήφανοι ήταν γι’ αυτά οι κάτοικοι και τόσο  εύστοχα εκείνα χαρακτήριζαν τον ιδιαίτερο, τραχύ μα γνήσιο και μοναδικό τρόπο ζωής τους; Πώς συνηθίζεται στο Καρκινάγρι … η αμμουδιά; Και κυρίως ... πώς τη συνηθίζουν οι Καρκιναγριώτες;

Οι Παπιστάνοι είναι μαθημένοι στα δύσκολα. Και έχουν τον τρόπο τους να … διαπραγματεύονται με την, πολλές φορές σκληρή, πραγματικότητα: Με χιούμορ και συντροφικότητα. Ακόμα και αν έχουν να κάνουν με κάτι που δεν πολυσυμπαθούν, την αμμουδιά. Όπως και τότε!

Φωτογραφίες:
2-3.Στην πλατεία του Καρκιναγρίου, κοιτάζοντας προς Αλυκές
4-5: 1967 – 2010, Η πλατεία δίπλα στους καφενέδες, ρημαγμένη απο βράχους και λάσπες ... πάλι!
6-10: Το Καρκινάγρι μέσα σε λίγες ώρες έγινε ... αγνώριστο!
11. Η φωτογραφία δεν είναι προϊόν φωτομοντάζ. Βλέπετε το Καρκινάγρι!
12. Η παραλία του Καρκιναγρίου μετά

Ευχαριστούμε τους Άννα Σκυριανού, Χρήστο Κυριακούση, Μάνθο Γαβριελάτο.

ikariamag

Ακολουθήστε μας στο twitter
Ακολουθήστε μας στο Facebook