Είναι ο μήνας που όλοι οι κοκκινολαίμηδες έχουν κατέβει μέσα στις αυλές και στους κήπους μας. Μόλις ξεριζώσουμε δυο μαρούλια από το αυλάκι, θα εκμεταλλευτούν την κατάσταση για να ξετρυπώσουν ευκολότερα ένα σκουλήκι.

Το καλοκαίρι έχει φύγει προ πολλού, τα σύννεφα γέμισαν κιόλας τον ουρανό κόβοντας την αστραφτερή του λαμπράδα και το φως έχει πάρει μια γαλατένια απόχρωση, μόνο οι αναμνήσεις από τα πανηγύρια και τις παραλίες, την πολυκοσμία και τα φεγγαρόλουστα βράδυα το φέρνουν πλέον στο μυαλό.

Δυσεύρετοι εφέτος οι μανίτες καθώς ο καιρός δεν έχει βοηθήσει. Από την αρχή του φθινοπώρου έχει βρέξει μόνο 8 μέρες, για λίγες ώρες. Καταγράφηκαν 65 χλστ. βροχής τον Οκτώβριο και μόλις 20 χλστ. το Νοέμβρη.

Επιτέλους. Ήταν μεγάλη η αναμονή και η ανησυχία για τη βροχή που έπρεπε να έρθει και αργούσε. Οι ελιές πρέπει να «φουσκώσουν», ενώ και οι μέλισσες είχαν πρόβλημα αφού το άναμμα είχε ελάχιστους χυμούς για να βοσκηθεί.

Χαϊδεύω με το βλέμμα μου τις βραχώδεις επιφάνειες που λούζονται στο θερινό φως που φθίνει. Εδώ στο Καρκινάγρι της Ικαρίας ο χρόνος κάποιες στιγμές σταματάει, σαν το ρολόι του ερωτευμένου. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, ο Έρωτας στα άκρα του είναι ο Θάνατος.

Η Κυριακή ήταν μια ακόμη ιστορική μέρα για της καρδιές των νέων της Ικαρίας ( σε ηλικία για μερικούς και σε ψυχή για άλλους) , είπαμε μια που το καλοκαίρι μάς άφησε να εκμεταλλευτούμε το Φθινοπωρινό καιρό προς όφελος μας και να πάμε να ανακαλύψουμε την Ικαρία.

Στο κάλεσμα της Κυριακής 30 Σεπτεμβρίου ανταποκρίθηκαν περισσότερα από 20 άτομα. Πρωινός καφές κάτω από τις συκαμινιές της πλατείας του Αγίου, παλιοί γνώριμοι αλλά και μια πρώτη γνωριμία με νέα πρόσωπα, γιατρούς και εκπαιδευτικούς που θα περάσουν το χειμώνα στο νησί μας, και αναχώρηση για το Μαυράτο.

Από το Φανάρι ως τον Πάπα και από την Προεσπέρα ως την Κάμπα, οι Καριώτες περιμένουν την κατάλληλη στιγμή. Μερικοί μετρούν τα σάκχαρα, ενώ άλλοι δοκιμάζουν απλώς μια ρόγα. Για τους πιο έμπειρους αρκεί μια ματιά. Όπως και να ‘χει ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας του τρύγου που συνήθως ξεκινάει από τις περιοχές που βρίσκονται χαμηλότερα, κοντά στη θάλασσα.

Μια ατμοσφαιρική φωτογραφία από ικαριώτικο νυχτερινό τοπίο αυτού του καλοκαιριού. Την εικόνα τράβηξε ο Γιώργος Τσιμπίδης ο οποίος με το φακό του, έντυσε με υπέροχες φωτογραφίες το ημερολόγιο “Terra Ikaria” του ikariamag.gr

Προσωπικά αισθάνομαι ξένος, άπατρις απανταχού επί γης. Δεν έχω ακόμα καταλήξει μέσα μου αν αυτό το περίεργο αίσθημα ξενότητας οφείλεται στα γονίδιά μου ή στο γεγονός ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, περικυκλωμένος από το τσιμέντο, χωρίς να έχω την τύχη κάποιας ιδιαίτερης «χωμάτινης» πατρίδας, ενός χωριού έστω καταγωγής των δικών μου.

Σελίδες

ikariastore banner