29/09/2014 - 00:26Ghost Ville

Έχει αρχίσει να ψιλοχαράζει και σχεδόν από το ύψος της εκκλησίας κάνουν τις πρώτες τους εμφανίσεις… Είναι ντυμένοι στα λευκά, με κουκουλωμένα τα κεφάλια τους και προχωρούν σαν υπνωτισμένοι. Σαν ζόμπι.

Τι να κάνω πες μου για να μην είμαι εναλλακτική; Δε θέλω, ρε παιδί μου, πώς το λένε; Βαρέθηκα να το ακούω, να το διαβάζω, να νιώθω την αγωνία αυτών που το ψάχνουν, να βλέπω το μπλαζέ καμάρι αυτών που θεωρούν πως το ‘χουν.

Τέντες, σκοινιά, πολύχρωμες πλαστικές σακούλες κάθε μεγέθους, κατσαρολάκια στην άμμο, ψηλή συγκέντρωση ανθρώπων που αγαπούν τη φύση. Αυτή ήταν η εικόνα στις περισσότερες παραλίες της ΒΔ Ικαρίας.

Κοντεύουμε στο μέσο του καλοκαιριού και έχει αρχίσει η πανηγυριώτικη δραστηριότητα. Αυτή η πρώτη περίοδος είναι η καλύτερη, για μας τους ντόπιους, κάθε γιορτή είναι κυρίως αντάμωμα. Συναντιόμαστε με φίλους και γνωστούς που ίσως δεν έχουμε δει καθόλου στη διάρκεια του χειμώνα. Έχουμε να πούμε πολλά. Το κέφι ακολουθεί και το γλέντι ίσως έρθει αργότερα αλλά δεν είναι το ζητούμενο.

Οι εκλογές τελείωσαν, ο λαός μίλησε, εκείνος και μόνος: υπεύθυνα, ελεύθερα και δημοκρατικά, όπως άλλωστε ταιριάζει στην ιστορία μας, αποφάσισε για την πορεία του: πώς και με ποιούς θα βαδίσει. Φέρει συνεπώς ακέραια την ευθύνη των επιλογών του…

Φοβερό κλισέ στις μέρες μας να μιλάς στην κοντοπόδαρη μνήμη του νεοέλληνα, του νεοικαριώτη εδώ. Βλέπεις φέτος έχει να ασχοληθεί με την προβολή ή την προσβολή του από δυο διαφημίσεις. Οι εκλογές του Μάη και τα εθνικά/ευρωπαϊκά αποτελέσματά τους, πέρασαν και δεν ακούμπησαν, αφήσανε δε φαιδρή παρακαταθήκη και εκούσια κηλίδα στον εκλογικό χάρτη του νησιού μας 199 μαύρα, αγκυλωτά, ‘εθνικοσοσιαλιστικά’ ψηφαλάκια (σε σύνολο 6215 εγκύρων, δηλ. 3,2%). Εκατόν ενενήντα εννιά. Εκατόν ενενήντα εννιά. Αν τα βρεις και τα μαζέψεις δηλαδή, χτίζεις ένα νέο Ξυλοσύρτι. Ή μια ολόκληρη τοπική κοινότητα.

Πολλά έχουν γραφτεί αλλά και ακουσθεί κατά καιρούς για “την προβολή της Ικαρίας” μέσα από τα ΜΜΕ. Όμως στα παραπάνω συμπεριλαμβάνουμε και ενέργειες που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ αλλά κάποιο προϊόν ή υπηρεσία άσχετα με το νησί. Οπότε δεν είναι και υποχρεωμένοι, επειδή αναφέρονται με τον οποιοδήποτε τρόπο σε εμάς, να δίνουν δώρο στους θεατές και από ένα λαογραφικό - ιστορικό dvd 2,5 ωρών όπου μέσα θα αναφέρουν το πόσο γαμάτοι, προκομμένοι, άξιοι και αγωνιστές είμαστε. Ή μήπως είναι;

Η αλήθεια είναι ότι ο επόμενος Δήμος πρέπει να ενδυναμώσει και εξωκομματικούς ή αλλο-κομματικούς ανθρώπους να προσφέρουν. Μέχρι τώρα δυστυχώς έχουμε σχετικά ολοκληρωτικά μοντέλα, που εργάζονται πάνω σε συγκεκριμένες "αυτονόητες" διεκπεραιώσεις του συνηθισμένου δημοτικού "καθηκοντολογίου".

Οι φήμες για τα γυρίσματα ταξίδευαν μέχρι το Αμάλου. Ακούστηκε ότι θέλουν οκτακόσιους κομπάρσους στην Αρέθουσα, να παίζουν «στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα». Μπορεί και όχι, ακούστηκε, από άλλη πηγή, ότι θα παίζουν «περνά, περνά η μέλισσα» στη Μεσακτή.

Σε μια κοινωνία, και ειδικότερα κλειστή κοινωνία σαν τη δικιά μας, τα δεσμά της επιβάλλουν να συνυπάρχουν όλοι και όλα. Ξέρεις, είναι αυτοί που τους γουστάρουμε (ευτυχώς εδώ η ποικιλία των ανθρώπων είναι τεράστια), είναι και άλλοι που προσπαθούν να επικοινωνήσουν με σένα, ή το αντίθετο, αλλά υπάρχει μια δυσκολία στη βάση. Βέβαια είναι και οι άλλοι που ούτε προσπαθούμε, ούτε προσπαθούν, και το χάσμα αγριεύει και θεριεύει.

Σελίδες