ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Νικόλα Κοσματόπουλου

Ο Νίκος Κοσματόπουλος βρισκόταν πάνω από το Αιγαίο, βυθισμένος στα συννεφόνειρα, μάτια και συνείδηση μισόκλειστα, πετούσε για την μυστική Ανατολή για να συναντήσει την αγαπημένη του επιστήμη των αληθινών ανθρώπων. Ξαφνικά μια υποψία σκιάς του έκρυψε τον ήλιο. Τέντωσε το λαιμό για να την δει να πέφτει με φόρα στο πέλαγο και πιο κάτω τον Διόνυσο να ανοίγει τις αγκαλιές του. «Καφέ ή τσάι;» τον ξύπνησε η αεροσυνοδός. «Μια τσαμπουνοφυλάκα παρακαλώ» άκουσε το στόμα του να λέει. «Αμέσως! Την ανοίγετε μόνο σε περίπτωση αναγκαστικής απογείωσης...» Κι από τότε έγινε κι εκείνος σκιά, σιφούνι μου.

του Νικόλα Κοσματόπουλου

13/01/2014 - 12:55Τρέμη... την "Ικαρία" (απ’ όπου κι αν προέρχεται)

Όταν το μεγαλύτερο συγκρότημα παραπληροφόρησης των Βαλκανίων- ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη – σού επιφυλάσσει τέτοια κάλυψη, δεν έχεις παρά να είσαι περήφανος.
24/09/2013 - 00:08L train

Κατεβαίνεις τρέχοντας τα σκαλιά, σκύβεις το κεφάλι πριν ακόμα φτάσεις στο πλατύσκαλο για να δεις αν πρόλαβες. Φυσικά και δεν έχεις προλάβει. Το L train μόλις πέρασε. Παίρνεις ύφος αγέρωχο, “δεν πειράζει έχω το βιβλίο στη τσάντα”. Άλλωστε, στο ραντεβού με τον συνάδελφο αργείς πάντα, γιατί να πας στην ώρα σου σήμερα; Άσε που έχεις δικαιολογία έτοιμη, ήσουν Ικαρία το καλοκαίρι, δεν τα πας καλά με τα ρολόγια.
26/07/2013 - 11:57Άπλετο σκοτάδι τώρα!

Ανεβαίνεις. Μυρίζεις ρίγανη στα χαμηλά, δενδρολίβανο πιο ψηλά και πεύκο στην κορφή... Πλησιάζεις. Ακούς πρώτο το βιολί, μετά κιθάρα και φωνή, αλλά περιμένεις την τσαμπουνοφυλάκα... Κάθεσαι. Δοκιμάζεις το κρασί, το πίνεις, το κερνάς, το τσουγγράς, το ζαλίζεις, σε μεθάει....

17/07/2013 - 11:17Ματαρόα: αρχή ενός ταξιδιού, τέλος μιας εποχής

Θα αρχίσω με μια μικρή ιστορία. Μια μέρα στην Ικαρία ένας Αθηναίος έψαχνε να αγοράσει μια κυριακάτικη εφημερίδα, αλλά ο περιπτεράς του είπε να έρθει την Τρίτη. Ο Αθηναίος αναρωτήθηκε, «μα καλά αφού έχετε και πλοία κι αεροπλάνα εδώ που έρχονται κάθε μέρα, γιατί δε σας φέρνουν τις εφημερίδες;».
19/04/2013 - 10:23Ο παππούς του Να

Αυτό που ζούμε δεν υπάρχει, μου λέει μια φίλη, μετανάστες εργάτες, φράουλες, σφαίρες κι αίμα, μια από κείνες τις ντροπές που κρέμονται στα χείλη, καίνε το μυαλό, πονάνε και τσουρουφλίζουνε το δέρμα.
08/03/2013 - 00:29Εξ ορισμού εξορία

Μπανγκόκ 1999: Δουλεύω ξεναγός σε μια χώρα μακρινή όσο κι η νεοελληνική ύβρη του νεοπλουτισμού εκείνη την εποχή. Ελληνες τουρίστες ξεφορτώνουν κάμερες, βρισιές και προκαταλήψεις απέναντι στους ντόπιους καλυμμένοι πίσω από μια γλώσσα αμετάφραστη και μια ψυχή άψαχτη.

18/07/2012 - 11:25«(Δ)ούλοι εμείς εφέντη»: Από την επανάσταση στην επανάπαυση

Δεν υπάρχει πιο αντεπαναστατικό πράγμα από την επέτειο μιας επανάστασης. Αν μπορούσαμε να ρωτήσουμε τους εξεγερμένους Ικαριώτες του 1912, θα μας έλεγαν πως η ίδια η φύση της επανάστασης διόλου δε συνάδει με την ιδέα της επετείου. Στην ουσία είναι άκρως αντίθετες έννοιες, τόσο στην Ικαρία όσο κι αλλού. Η ριζική αυτή αντίθεση αναδεικνύεται σχεδόν σε κάθε επίπεδο.