ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Στέλιου Νικολακάκη

Τι να πει κανείς για τον Στέλιο; Όχι αλήθεια τώρα, έχει να πει κανείς τίποτα; Γιατί εμείς δεν έχουμε να πούμε και πολλά. Τα μόνα που ξέρουμε είναι ότι το χωριό του είναι ο Άγιος Πολύκαρπος και συγκεκριμένα ο συνοικισμός Άγιος Παντελεήμονας. Το εκκλησάκι με τους λουκουμάδες στις 27 Ιουλίου; Ζει στην Αθήνα αλλά έχει πλαστά έγγραφα παραμονής σε τουλάχιστον 20 χώρες. Επίσης, όταν μεγαλώσει θα βγάλει μαλλιά κι ότι σύμφωνα με το μύθο… κάποια στιγμή θα γυρίσει στην Ικαρία και θα φτιάξει το πιο τέλειο μέλι του κόσμου. Αυτά.

του Στέλιου Νικολακάκη

Εκείνη ήταν μουσικός. Όχι, ηθοποιός. Ή μήπως αρχιτέκτονας; Φοβόταν πως αν τη ρωτήσει για δουλειά θα γίνει ένας από αυτούς τους πολλούς, τους ίδιους, και θα χάσει την ευκαιρία του. Θα τον βαρεθεί πριν τον γνωρίσει. Οπότε προτιμούσε να το φαντάζεται.

Έχετε κοιτάξει καθόλου τα σπίτια μας; Έχετε ξεφύγει από την γραφικότητα που προσφέρει απλόχερα η πανέμορφη φύση της Ικαρίας και να κοιτάξετε πραγματικά τα σπίτια μας;

Πέταξα χτες. Άφησα το μυαλό μου να περιπλανηθεί πάνω από την Ικαρία. Την είχα ανάγκη, ξέρετε. Την έχω ανάγκη. Έμοιαζε σαν να κοιτάς από ψηλά τη μακέτα ενός αρχιτέκτονα. Μόνο που τα δέντρα είχαν ζωή, οι άνθρωποι κίνηση, τα σπίτια ιστορία.

Θέλω να φανταστείτε ένα άντρα. Ούτε μικρό, ούτε μεγάλο. Η εμφάνιση του δεν έχει σημασία, αλλά κάποιος θα έλεγε ότι δε μοιάζει με Καριώτη.

Το πρώτο βήμα περιπέτειας ξεκινούσε στα σκαλιά που κατέβαιναν προς τον αχυρώνα. Εκεί ήταν η αρχή του μονοπατιού. Απότομο στην αρχή, κατηφοριά δυνατή και δίπλα ο ποτιστής να σε ακολουθεί στη δικιά του παράλληλη διαδρομή. Πόσες φορές, σαν κατέβαινε νερό, έριχνα ένα ξύλο κι έτρεχα να το προλάβω πριν ξεπεράσει το δρόμο και το χάσω σε κάποια από τις τσιμεντένιες διασταυρώσεις του.

10/04/2013 - 00:57Οι πατάτες

Σαν πατάτες. Το χώμα κάτω, οι πέτρες πάνω. Αυτός είναι ο τρόπος που εξηγώ πώς μοιάζει το Πέζι στην Ικαρία. Δεν λέω ούτε πως είναι σαν πέτρες που έπεσαν από τον ουρανό, ούτε σαν να τις τοποθέτησε κάποιο πελώριο πλάσμα, παίζοντας με τους φίλους τους ένα αρκετά εντυπωσιακό παιχνίδι jenga.

18/01/2013 (All day)Από εκεί πάνω

Υπάρχει ένα μέρος, «δυο κουμαρές δρόμο» από το σπίτι μου στην Ικαρία, που μόλις διαβώ το κατώφλι το πρωί στρέφω το βλέμμα μου κατά εκεί να το κοιτάξω. Σαν να είναι αυτό που καθορίζει την ύπαρξη μου στο χώρο, που βεβαιώνει ότι όλα είναι εντάξει, πως είμαι εκεί που πρέπει να είμαι. Ένα μέρος που στη καρδιά μου είναι το πιο ψηλό βουνό του κόσμου τούτου, αφού από εκεί πάνω μπορώ να δω τα πάντα.

20/03/2012 - 00:09Θύμησες

Προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που ήμουν κατακλυσμένος από εκείνο το παιδικό αίσθημα ευφορίας, εκείνο που δίεπε το είναι μου, τη στιγμή που ο Γρηγόρης τα «φύλαγε» στο κρυφτό, πίσω από την εκκλησία του Αγίου Πολυκάρπου, κι εγώ έτρεχα αλαφιασμένος για να βρω την πιο ανεπανάληπτη κρυψώνα.

ikariastore banner