ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Φαηδόνας

Η Φαηδόνα είναι ικαριώτικο μαμούνι και την ευνοεί ιδιαίτερα το κλήμα των Καρρών. Δεν έχει βασίλισσα γιατί της αρέσει να κάνει του κεφαλιού της. Την έχει δει με τα φτερά και σβουρίζει από δω κι από κει. Όταν όμως βρίσκεται στο νησί συχνάζει στα πανηγύρια τις πρωινές ώρες και στην παραλία λίγο πριν δύσει ο ήλιος. Όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει μπάμπουρας . Προσοχή! Τσιμπάει και δεν ψοφάει.

της Φαηδόνας

Έφτασαν τα Χριστούγεννα, θα είμαστε πάλι καλοί, θα αγαπάμε τα παιδάκια κι όλο τον κόσμο, με αγαθές ψυχές, να τραγουδάμε ευλαβικά, ωσάν να μην αμαρτήσαμε ποτέ, το Άγια Νύχτα και άλλα τέτοια. Αυτό είναι το σποτάκι το διαφημιστικό των Χριστουγέννων. Και όπως οι περισσότερες διαφημίσεις, είναι παραπλανητικό.

07/12/2012 - 00:09Trendy «Ραχιώτες»

Και να που δικαιώθηκαν στο τέλος! Είμαι σε in περιοχή, στο μπαρ ποτό και μουσικούλα. Η κρίση άλλαξε τα γούστα μας, το cultural έγινε must αφού το macho μας τελείωσε. Τα σικ εστιατόρια έγιναν καφενεία και τα γκουρμέ, ρακομελάδικα. Οι σκυλάδες απ’ την άλλη είναι ανθεκτική φυλή, κάτι σου παίρνει ο θεός κάτι σου δίνει. Τους πήρε τον εγκέφαλο, τους έδωσε μια πίστα. Φοβερό deal!

Φεύγω βιαστικά για τη δουλειά, βρέχει και έχει πολύ κίνηση, οι Αθηναίοι με ταλαιπωρούν! Και σιγά μη βρω να παρκάρω... Αποκλείεται! Ο κυριούλης μόλις φεύγει και είμαι στα δέκα μέτρα! Χμ, δυσκολεύεται λίγο να το βγάλει. Ευτυχώς βγήκε η κυριούλα να του κάνει κουμάντα:

Εκτός από ιστορίες με φαντάσματα που τις βγάζω από το μυαλό μου και τις πλασάρω για κανονικές, ξέρω και μερικές αληθινές που μου τις έλεγε η γιαγιά μου όταν στο σπίτι είχαμε φακές και πήγαινα να τη βρω για να μου φτιάξει αυγοφέτες.

28/09/2012 - 12:10Σιέστα

Κοιμάμαι με το παράθυρο ανοιχτό στη λεωφόρο. Αργά το απόγευμα, για μεσημέρι. Ο ήλιος δύει στα σεντόνια μου και οι μηχανές περνάνε κάτω απ’ το κρεβάτι. Κοιμάμαι και συνεχίζω ενεργά να παίρνω μέρος στην κίνηση της πόλης. Και έρχεται κι αυτή μαζί μου. Τρυπώνει μες τον ύπνο μου και μπαίνει στα όνειρά μου:

07/09/2012 - 00:10Πρόλαβες;

Μα στάσου λίγο! Δεν πρόλαβα να κάνω την τελευταία μου βουτιά. Να, εκείνον το βράχο εκεί τον βλέπεις; Κάθε μέρα έλεγα ότι θα πάω να βουτήξω και πάντα το άφηνα για αύριο. Κι εκείνο τ’ αγόρι; Εμένα μου άρεσε και αυτός μου χαμογελούσε. Θα βρισκόμασταν κάπου στην παραλία.. Τώρα που θα τον ξαναδώ;

Στην πόλη τα καλοκαίρια ξημερώνει αλλιώς. Ακόμη πριν βγουν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου, βγαίνουν τα πρώτα αυτοκίνητα. Κάτι ξεχασμένα πουλιά προσπαθούν να συμβάλουν στη μαγεία της ανατολής αλλά τα προλαβαίνει η βοή των μηχανών. Ο ήλιος σκάει ξεθωριασμένος κι ας είναι καινούριος, πασχίζει να περάσει τις πρώτες ακτίνες του ανάμεσα από πολυκατοικίες και τα αποκαλυπτήρια είναι θλιβερά.

Ήταν απ τις πρώτες καλοκαιρινές ημέρες και το απολάμβανα στο έπακρο αραχτή πάνω σ’ ένα μυρωδάτο πεύκο στο προαύλιο του σχολείου. Ζέστη και απόλυτη ησυχία. Μόνο το ζουζούνισμά μου ακουγόταν όταν πιασμένη αποφάσιζα ν’ αλλάξω θέση. Έκανα σπα.

Θα έρθουν οι φίλες μου να με πάρουν από το σπίτι πολύ νωρίς. Θα ξεκινήσουμε μαζεύοντας λουλούδια από τη δική μας αυλή. Και θα συνεχίσουμε σε όλο το χωριό, σε κάθε αυλή. Οι νοικοκυρές μας διαλέγουν τα πιο φρέσκα και μας τα δίνουν απλόχερα. Θα φτάσουμε στην εκκλησία πολύ πριν το μεσημέρι. Θα έχουν μαζευτεί όλα τα παιδιά.

05/04/2012 - 00:02Μουσαφιραίοι

Τηλέφωνο
-Μαμά, καταβαίνω σε 10 μέρες.
- Άχου, πουλάκι μου!
- Θα φέρω και μια φίλη μαζί.

Σελίδες

ikariastore banner