ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Κικής Τσαντίρη
της Κικής Τσαντίρη
22/12/2011 - 00:17Αναμνήσεις απ' το μέλλον
Κάτι με τάραξε όταν μια φίλη, γέννημα θρέμμα της πόλης χωρίς καταγωγή από κάποια επαρχεία, πάνω σε μια συζήτηση μου είπε ότι δεν αναγνώριζε τα δέντρα. Έμεινα σιωπηλή. Πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις οι παιδικές αναμνήσεις σού στοιχειώνουν το μυαλό. Πόσα ακόμη άραγε δεν ήξερε...; Ήθελα να της πω πολλά. Να της περιγράψω πως είναι να μεγαλώνεις στην φύση.
18/10/2011 - 00:06Καλά κρασιά!
Μα τι εμπειρία κι αυτή να μου κάτσει ο φελλός απ’ το μπουκάλι με το κρασί στο λαιμό. Θα ’μουν περίπου τριών – τεσσάρων. Οι γονείς μου σίγουρα θα είχαν σκεφτεί ότι ένα παιδί αυτής της ηλικίας έχει αποκτήσει μια σχετική συνείδηση έτσι ώστε να μη βάλει το φελλό στο στόμα.
09/07/2011 - 22:00Κόκκινα καριώτικα φεγγάρια
Φτάνοντας στο νησί, με έναν σχεδόν εξωπραγματικό τρόπο προσαρμόζεσαι στιγμιαία και νιώθεις σαν μην έφυγες ποτέ. Γνώριμες οι μυρωδιές, η φύση ,οι άνθρωποι. Όμως υπάρχουν και κάποιες εικόνες που όσες φορές κι αν τις έχεις δει, είναι τόσο εκθαμβωτικές, περιέχουν τόση μαγεία, που δεν φτάνει η μνήμη για να τις συγκρατήσει. Και κάθε φορά που τις βλέπεις είναι σαν να τις βλέπεις για πρώτη φορά.
24/04/2011 - 22:00Ένα κι ένα κάνουν…δύο!
Είχα πολύ καιρό να ακούσω το τραγούδι που ερμηνεύει ο Παπάζογλου και λεει ένα κι ένα κάνουν δυο, αλλά εγώ, εγώ με εσένα , ένα κι ένα κάνουν ένα...
02/11/2010 - 16:44τo ξύδι
Oσο ζούσαμε στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς, μέχρι να χτιστεί το δικό μας, θυμάμαι ότι το πιο «ζεστό» δωμάτιο ήταν εκείνο που σήμερα θα λέγαμε τραπεζαρία. Εκεί μαζευόμασταν όλοι.
05/10/2010 - 17:52Δεν κλείνω την Ελλάδα σ' ένα μικρό νησί …
Διαβάζοντας αποσπάσματα από τον «Μικρό Ναυτίλο», κεφάλαιο ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ (ΧΙV) του Οδυσσέα Ελύτη, καίγονται τα μάτια μου απ την αρμυρά των δακρύων μου…απ' την αρμυρά που ρούφηξαν βλέποντας το απέραντο γαλάζιο καθώς μεγάλωσα εκεί…
