ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Ηλέκτρας Παπασιμάκη

Η Ηλέκτρα μεγάλωσε στην Ικαρία. Αγαπά το δάσος και την θάλασσα και όπως πιστεύει, κι αυτά την αγαπούν. Θα ήθελε να έχει ζήσει για λίγο στην Ιταλική Αναγέννηση, στο Παρίσι της Belle Époque, στις μέρες του Πολυτεχνείου το ‘73 στην Αθήνα και στο μέλλον που δεν θα ζήσει. Όταν πλένει τα πιάτα στην κουζίνα της, σκέφτεται ότι έχει έρθει στον κόσμο για κάτι σπουδαίο, αντιθέτως λίγα λεπτά πριν βγει στη σκηνή να τραγουδήσει θα ήθελε να πάει στην κουζίνα της να πλύνει πιάτα. Κάπου εκεί ισορροπεί. Στην ηλικία των 8 ετών συνειδητοποίησε ότι αν δεν είχε γίνει η Μικρασιατική καταστροφή δεν θα είχε γεννηθεί. Μένει μακριά, αλλά θα γυρίσει.

της Ηλέκτρας Παπασιμάκη

29/10/2015 - 10:28Πέρα

Δώστου, δώστου, δώστου πέρα, μακριά πολύ όσο δεν φτάνεις και όσο δεν τους φτάνεις. Όσο δε φαντάστηκες ότι μπορεί να φτάσεις, ως εκεί που ονειρεύτηκες και ως εκεί που δε μπορεί κανείς να σε γυρίσει, δώστου πέρα και πιο πέρα, από κάθε όριο, να σε ψάχνουν και εσύ να μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου και να μη γυρνάς να δείς τι αφήνεις.

Τα πράγματα αλλάζουν τελικά ή όχι; Πρέπει να πάρουμε μία απόφαση, πρέπει να λύσουμε την απορία ,εκτός αν πούμε ότι κάποιοι πιστεύουν ότι δεν αλλάζει τίποτα και οι υπόλοιποι το αντίθετο. Έτσι θα ξέρουμε ο καθένας σε ποια κατηγορία ανήκει, δηλαδή όταν θα γνωρίζουμε έναν άνθρωπο θα πρέπει να μπορούμε να τον κατατάξουμε στην μία ή στην άλλη κατηγορία, κάτι που ίσως σημαίνει ότι τον καταδικάσουμε στην μη αλλαγή του αν είναι από τους άλλους. Εγώ είμαι από αυτούς.

Μου ζήτησαν να δοκιμάσω την τύχη μου στις ελεύθερες πτήσεις! Χάρηκα πολύ, ενθουσιάστηκα άρχισα να σκέφτομαι τα διάφορα θέματα που αναλυτικά θα περιέγραφα, θα γράψω «αυτή» την ιστορία, μετά την «άλλη», έπειτα σκέφτηκα οπωσδήποτε θέλω να αναφερθώ σε «αυτό» το θέμα και μετά, και μετά;;; Μετά ήρθε το γνωστό φατσάκι (δημιούργημα μου, κάτω τα χέρια!) αυτό, που τα λέμε συχνά πυκνά μαζί.

ikariastore banner