ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Αλεξίας Παλαιστή
της Αλεξίας Παλαιστή
17/02/2012 - 09:55Γιατί δεν παίζει πια κανείς;
Δεν ήσουν μικρός στην Ικαρία; Δε μαζευόσασταν κάθε καλοκαίρι όλα τα παιδιά του χωριού –και τα «αμερικανάκια»- και παίζατε μέχρι να σας τραβήξει η μάνα στο σπίτι από το αυτί; Δεν πήγαινες σε όποιον έβρισκες μπροστά σου να του ζητήσεις να έρθει στην ομάδα σου για να πολεμήσετε τους «άλλους» που όλο σας νικάνε;
03/02/2012 - 00:08Επιστροφή στην Ικαρία
Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που πάτησα το πόδι μου στο νησί. Ήταν πριν από πολλά χρόνια και είχα φτάσει κάπου στις τρεις το πρωί, μετά από περίπου δεκατρείς ώρες ταξίδι με ένα καταραμένο καρυδότσουφλο, βρώμικο και πανάκριβο από τότε ακόμα, ιδανικό για να με προϊδεάσει για την εικόνα που θα συναντούσα.
21/12/2011 - 02:04Είναι τόσο άδικο να υπάρχεις και να μη σ' έχω εγώ...
...υπέροχο φορεματάκι που σε βλέπω σ’ αυτή τη βιτρίνα τόσο καιρό και δεν μπορώ με τίποτα να σ’ αποκτήσω. «Τιμημένη» κρίση...
09/12/2011 - 02:47Περί εγωισμού
Με χαρακτηρίζει. Με κατακυριεύει. Με εξουσιάζει. Κάποτε τον ονόμαζα «αξιοπρέπεια». Τώρα ξέρω πως είναι καθαρόαιμος εγωισμός.
02/11/2011 - 00:07Πόσο πάθος
Πόσο πάθος επιτρέπεται να έχουμε στη ζωή μας ώστε να μην εκραγούμε στο τέλος; Όχι, δεν μιλάω για καμιά αηδιαστική σπλατεριά με έντερα και αίματα να κυλάνε αργά από τους τοίχους λόγω.... υπερβολικού πάθους.
28/09/2011 - 02:32Πάρε τα χέρια μου
Όσοι έχουμε δύο, είμαστε πολύ τυχεροί. Γιατί με αυτά τα δύο μέλη μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Από το να νιώσουμε με τα δακτυλικά μας αποτυπώματα το απαλό πρόσωπο ενός νεογέννητου, μέχρι να σκάψουμε ένα λάκκο για να φυτέψουμε ένα βασιλικό. Εγώ, μπορώ να πατήσω γρήγορα τα μαύρα πλήκτρα στο πληκτρολόγιο του lap top.
06/06/2011 - 20:34πτήση
Ακούμπησε το χέρι της απαλά. Ούτε κι ο ίδιος δεν πίστευε αυτό που είχε μόλις τολμήσει να κάνει. Είχε περάσει την τελευταία ώρα βυθισμένος σε σκέψεις, κοιτώντας τα μακριά μαλλιά της, με το Ικάριο Πέλαγος να λάμπει στο φως του φεγγαριού πίσω της. «Τι να κάνω;» αναρωτιόταν με αγωνία. «Τι θέλει…;».
26/05/2011 - 21:49Πριγκηπέσα
Είναι μια μπέμπα που έχει μπει στη ζωή μου τώρα τελευταία... Μια μπέμπα με μακριά δάχτυλα, σκιστά μάτια, χείλη πλούσια κι αυτό το διακριτικό παράπονο που με τρελαίνει... Δεν την προσκάλεσα στη ζωή μου, ήρθε όμως. Βασικά σε άλλων τη ζωή ήρθε, απλώς έτυχε να είμαι πολύ κοντά. Υπερβολικά θα έλεγα.
29/04/2011 - 00:02Περί αινιγματικών αυτοκτονιών
Μιλούσα με μια φίλη σήμερα, μία πολύ καλή και πολύτιμη φίλη... Μιλήσαμε για πολλά και πάνω στην κουβέντα μας μου θύμισε κάτι που «δεν θέλω να ξεχάσω, θέλω μόνο να ξεχαστώ λιγάκι».
31/03/2011 - 22:33Το νόημα του έρωτα
Γιατί ερωτευόμαστε; Τί καλό κάνει αυτό στη ζωή και τι κακό; Ποιο το νόημα να είναι κανείς ερωτευμένος και κάθε πότε ;
