Τις περισσότερες φορές στις ελεύθερες πτήσεις μας, η Ικαριά είναι σε πρώτο πλάνο. Σήμερα όμως ήταν στο φόντο της σκέψης μου γιατί η έμπνευση ήρθε από την άλλη ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Μάνη˙ αυτόν τον ξερότοπο με την άγρια ομορφιά –μιλάω για τη Λακωνική, Μέσα Μάνη-, τους πύργους και τους ανθρώπους που έχουν μάθει να αρκούνται στα λίγα, ως γνήσιοι Λάκωνες, και να μη σκύβουν το κεφάλι στον ήλιο και την πέτρα.

Θυμάμαι ήμουν στην ταβέρνα, την Κληματαριά στον Άγιο. Καθόμασταν εκεί μ’ έναν φίλο της αδερφής μου, τον Αντώνη, που πάντα με έπαιρνε μαζί του στο ψάρεμα. Έτσι κι εκείνη τη μέρα, ετοιμάζαμε τα δολώματα και τα καλάμια για να κατέβουμε στο λιμάνι.

«Τρέχαμε και δεν φτάναμε στην Ικαρία και στα Δωδεκάνησα να σβήσουμε τις φωτιές, που έβαζαν οι Τούρκοι πράκτορες-εμπρηστές», ομολογεί ο Κρητικός ταξίαρχος τεθωρακισμένων Μηνάς Ρασούλης, που την κρίσιμη περίοδο 1994-1997 και για 2,5 χρόνια ήταν μάχιμος σε μονάδες του Νοτιοανατολικού Αιγαίου.

Σχολιάζοντας τους ισχυρισμούς του κ. Γιλμάζ για «αντίποινα στα ελληνικά δάση», ο Ümit Şahin εκπρόσωπος Τύπου του Πράσινου κόμματος της Τουρκίας Yeşiller και οι Ελεάννα Ιωαννίδου και Τάσος Κρομμύδας, εκπρόσωποι Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, έκαναν την ακόλουθη κοινή δήλωση:

Για να θυμηθούμε τι συνέβη την τριετία 1995-1997 στα ελληνικά δάση όταν -κατά τον πρώην πρωθυπουργό της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ- πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών έκαιγαν τα ελληνικά δάση, σε αντίποινα -λέει- για τις πυρκαγιές που έβαζαν σε τουρκικά δάση Κούρδοι του ΡΚΚ, εκπαιδευμένοι στην Ελλάδα.

Η περίπτωση που παρουσιάζει «Το Βήμα», του Γιώργου Κηρύκου, ενός ανθρώπου που πρωτοστάτησε στην εξέγερση, βασανίστηκε στα κρατητήρια της ΕΣΑ και ύστερα φρόντισε να μην «πουλήσει» τίποτε από τις «ημέρες της επανάστασης», είναι συμβολική. Και η ζωή του, η κατοπινή θυσία του, δείγμα της αντίληψής του.

Για 18η φορά ανεβήκαμε τον «μικρό Γολγοθά» του τόπου μας..

Για 18η φορά ζήσαμε μέσα στο μυαλό μας τις τελευταίες ημέρες του Ιούλη, τις πρώτες του Αυγούστου του 1993...

…Ήταν τότε που κάνεις δεν πίστευε πως την επόμενη μέρα θα έλειπαν από ανάμεσά μας 12+1 ανθρώπινες ψυχές…

Η μεγάλη πυρκαγιά τον Ιούλη του 1993 μάς άφησε τόσες πληγές που σίγουρα θα περάσουν πολλά χρόνια για να κλείσουν.

ikariastore banner