Η εβδομάδα αντιμιζέριας των ελεύθερων πτήσεων τελειώνει. Θα μπορούσαμε να τη συνεχίσουμε. Αλλά πτήσεις φωτεινές ούτως η άλλως έμπαιναν και θα μπαίνουν. Είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους είμαστε εδώ...

Η γιαγιά Μαρία, μια παλιά Καριωτίνα από εκείνες με τη γλύκα στο πρόσωπο και τις εκφράσεις, πριν μερικά χρόνια, τότε που η Ελλάδα ζούσε ξέφρενη μια δήθεν πρόοδο και καλοπέραση, μου είχε πει πως μάς λυπάται.

Δευτέρα. Τρίτη..Η αρχή της εβδομάδας. Μια καινούρια αρχή. Μία ελπίδα. Ανοίγεις την τηλεόραση. Γιατί;;.. Για να ψυχοπλακωθείς πάλι... Απεργίες, κινητοποιήσεις, πορείες, συλλαλητήρια, χαμός στο κέντρο της Αθήνας..και όχι μόνο! ..μέτρα, νέα μέτρα, φόροι, χρέη παντού...

Βαρέθηκα να ακούω τα ίδια και τα ίδια. Όπου και με όποιον και αν μιλούσες το καλοκαίρι, σου έλεγε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και με απόγνωση αναρωτιόντουσαν τι άλλο μπορούμε να κάνουμε με «αυτούς» που μπλέξαμε.

Πολλές φορές στην Αθήνα ή στο πλοίο, συναντώ παλιούς μου συμμαθητές και μου λένε τα νέα τους: πού βρίσκονται, πού δουλεύουν… και όλοι καταλήγουν στο ότι θέλουν να γυρίσουν στην Ικαρία, στο μέρος που μεγάλωσαν δηλαδή και δε μπορούν, δε βρίσκουν δουλειά. Στεναχωριέμαι.

Ζόρια, ζόρια, ζόρια! Οικονομία, εργασία, χρέη, ανασφάλεια, ψευδαισθήσεις, εθελοτυφλία, λάθη του παρελθόντος, πάθη του παρόντος. Γκρίνια, καταγγελίες ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ… ένα καθημερινό ατέλειωτο κατηγορώ κόντρα σε όλους και σε όλα!

ikariastore banner