«Θα πω μόνο ότι ήπιαμε αρκετά και γελάσαμε πολύ, τρεις άντρες και μία γυναίκα από διαφορετικούς κόσμους, που συναντήθηκαν για πρώτη φορά μαζί το προηγούμενο απόγευμα και μέσα σε δυο νύχτες, κατάφεραν κιόλας να φτιάξουν παρελθόν…»

O Πασχαλίδης επισκέπτεται το πατρικό ενός φίλου του και γνωρίζοντας τους γονείς του πέφτει πάνω στο Νίκο Καλούμενο. Έναν αεικίνητο ογδοντάρη, γεμάτο εμπειρίες ζωής και αφηγηματική διάθεση. Του κάνει τόση εντύπωση που αποφασίζει να αποτυπώσει στο χαρτί αυτήν τη συνάντηση (ενώ έχουν προηγηθεί άλλες δύο απόπειρες συγγραφής βιβλίου που δεν ολοκληρώθηκαν).

Εντελώς ξαφνικά, ένα διήμερο ταξίδι χαλάρωσης μετατρέπεται σε απόλυτη ανάγκη καταγραφής της ζωής του κύριου Νίκου. Ψάχνει αγωνιωδώς το μαύρο stabilo point 88 fine 0,4 γιατί ο τραγουδοποιός έχει τις εμμονές του, όπως σχεδόν όλοι μας, και δεν μπορεί να γράψει με οτιδήποτε άλλο. Γυρίζει ανάποδα το σακ βουαγιάζ, εντοπίζει το αγαπημένο του στυλό κι αρχίζει να κρατάει σημειώσεις, σκόρπιες, αποσπασματικές και ασυνάρτητες. Κατόπιν τις γεμίζει χρώμα, εικόνες και ουσία.

«Ο θεός απουσιάζει. Αλλά ο ουρανός από κάτω του - ή από πάνω μας - είναι τόσο κόκκινος που σχεδόν στάζει αίμα. Το κόκκινο κατεβαίνει χαμηλά, δεν είναι πια ουρανός, είναι σαν πορφυρό ταβάνι. Στα γύρω μπαλκόνια αντί για θεατές είναι παρατεταγμένα εκατοντάδες μαύρα πουλιά - ακούνητα κι αμίλητα - στην ορνιθολογία είμαι σκράπας, αλλά μοιάζουν για κοράκια…»

Με το λιτό ύφος του, όπως το έχουμε συνηθίσει από τα τραγούδια του, με ελαφριές πινελιές χιούμορ και λίγο αυτοσαρκασμό, ο Πασχαλίδης μάς θυμίζει, ή γνωρίζει στους νεότερους, την Αθήνα μιας άλλης εποχής και τη ζωή με όλα τα απαραίτητα συστατικά που χρειάζονται για να οδηγήσουν στην ευτυχία. Εφηβεία, πάθη και αταξίες, πρώτος έρωτας, αγώνας και κόποι, οικογένεια, ολοκλήρωση. Τίποτα κραυγαλέο ή ευρηματικό αλλά με ροή και συνέπεια. Διαβάζεις και νομίζεις ότι κάπου πίσω σου ένας μετρονόμος χτυπάει ρυθμικά. Απλώς θέλεις να μάθεις τι γίνεται παρακάτω. Η ζωή του κυρ-Νίκου προϊδεάζει για κάτι μεγάλο ή ξεχωριστό που θα ακολουθήσει. Όμως όχι. Η ζωή του είναι όμορφη γιατί δεν έχει μεγάλες ανατροπές αλλά μόνο ενέργεια, θετική και αστείρευτη.

Γιάννης Κέφαλος για το ikariamag